کاتیوشا:یک کمدی مفرح

او که پیش از این در گونه های مختلف فیلم ساخته،در کاتیوشا که فیلمنامه آن را همراه با مهدی علی میرزایی براساس طرحی از محراب قاسمخانی نوشته و کریم خودسیانی آن را بازنویسی نهایی کرده سراغ یکی از الگوهای قدیمی و امتحان پس داده سینمای کمدی رفته و فیلمش را بر پایه آن ساخته است.قرار گرفتن دو نفر با خصوصیات کاملا متضاد در کنار هم که باید به اجبار چند روزی با هم سپری کنند،ایده اصلی نویسندگان فیلمنامه برای سروشکل دادن به داستان و گسترش آن در عرض است که در انجام آن نیز موفق نشان داده اند.فیلم درباره مرد میانسال جنگ دیده ای به نام خلیل ملقب به خلیل کاتیوشا است که زندگی ساده ای دارد و به همین خاطر هم تحمل رفتارهای برخی فرزندان اشخاص قدرتمند جامعه را ندارد و به همین خاطر هم چند وقت یک بار بیکار می شود!.نقطه عطف پرده نخست فیلمنامه را هم همین بیکار شدن خلیل رقم می زند.چرا که به سراغ دوست قدیمی اش که در کار حفاظت شخصی است،رفته و پروژه ای را قبول می کند که به ظاهر ساده نشان می دهد.مراقبت از عرشیا پسر خانواده ای متمول که به تازگی اعتیادش را ترک کرده و حال خانواده اش از خلیل می خواهند که در مدت تعطیلات نوروز مواظب او باشد.
تضاد وحشتناک میان خلیل و عرشیا در پرده دوم فیلمنامه به موتور حرکت داستان تبدیل شده و بسیاری از شوخی های فیلم را خلق می کند.برای مثال می توان از صحنه ورود خلیل به خانه مجلل پدری عرشیا یاد کرد که شوخی بانمکی با مجسمه عظیم داخل لابی دارد.حسن کاتیوشا هم در این است که شوخی هایش پشت سرهم و رگباری نبوده و وقفه های بسیار کوتاهی میانشان قرار گرفته است.اهل جبهه و جنگ بودن خلیل هم نقش مهمی در شکل گیری بخش مهمی از شوخی های فیلم دارد که بعضا هم خوب از کار درآمده است.به ویژه اینکه عرشیا از طبقه ای است که نه شناختی از جنگ و آدم هایش دارد و نه علاقه ای به آن دارد.نکته دیگری که به طنز جاری در کاتیوشا کمک زیادی کرده،حضور خلیل در شبکه مجازی اینستاگرام است که با پست هایش توانسته فالوئرهای زیادی جذب کند.موضوعی که عنوان بندی فیلم هم براساس آن شکل گرفته و برای مخاطب امروزی سینما که بخش مهمی از ساعات شبانه روزش را با شبکه های مجازی می گذراند،جالب به نظر می رسد.
کاتیوشا فیلم کم شخصیتی است و به همین خاطر هم عطشانی و علی میرزایی عمده تمرکز خود را روی خلیل کاتیوشا و عرشیا به عنوان شخصیت های مرکزی خود گذاشته اند.خلیل با توجه به روحیاتش لایه های بیشتری داشته و داستانک های خوبی هم برایش در نظر گرفته شده که مهمترین آن همان ماجرای پسرخاله مفقوده الاثرش است که سال ها عذاب وجدان برای خلیل به ارمغان آورده است.رابطه او با خانواده اش هم با آن که زمان زیادی از فیلم را پر نمی کند اما به شناخت بیشتر از خلیل کمک می کند.در طرف دیگر ماجرا،عرشیا قرار دارد که درست نقطه مقابل خلیل بوده و علاقه ای به حضور او در خانه پدری اش ندارد.در بخش های ابتدایی فیلم و میانه های آن که تضاد میان عرشیا و خلیل در اوج قرار داشته،شوخی های خوبی با محوریت عرشیا شکل گرفته که اوج آن را در صحنه ای که موادفروش محل با هلکوپتری کوچک مواد به داخل خانه فرستاده می بینیم.اما درست از جایی که تحول درونی عرشیا آغاز می شود،این شخصیت مقداری افت کرده و تحولش هم با توجه به خصوصیات اخلاقی او تا حدودی غیرمنتظره به منتظر می رسد.با این حال شیمی رابطه خلیل کاتیوشا و عرشیا خوب از کار درآمده و تا آخر هم امتداد پیدا می کند.در کنار این دو باید به شخصیت فرعی فیلم(موادفروش آشنای عرشیا)هم اشاره کرد که عالی از آب درآمده و تماشاگر را در دو سه جای فیلم به خوبی می خنداند.
اما غافلگیری بزرگ فیلم مربوط به بازی هادی حجازی فر در نقش خلیل است که پیش از این نقشی در یک فیلم کمدی ایفا نکرده و کاتیوشا اولین تجربه اینچنینی او در سینما به حساب می آید.حجازی فر به چند دلیل در این نقش موفق ظاهر شده:نخست چهره جدی اش که در تضاد کامل با احمد مهران فر در نقش عرشیا قرار داشته و دیگری واکنش های او هنگامی که شوخی روی او انجام می شود.برای مثال هم می توان به واکنش های او نسبت به دوست عرشیا با بازی لیلا اوتادی اشاره کرد.همچنین هنگامی که به تن صدا و نحوه گویش دخترش در خانه اعتراض می کند.مهران فر هم با وجود تیپیک بودن نقش تلاش زیادی برای متفاوت تر شدن به خرج داده که تا حدود زیادی به ثمر نشسته است.به خصوص در نیمه اول فیلم که بده بستان های خوبی هم با حجازی فر در نقش خلیل داشته است.بیژن بنفشه خواه هم با وجود حضور اندکش در فیلم عالی کار کرده و به نقش کوتاه خود کیفیت خاصی بخشیده است.

منتقد و روزنامه نگار