جویباری، روانشناس: وقتی دانش‌آموز تیزهوش از دانش‌آموز عادی جدا می‌شود به هر دو ظلم شده است
تهران (پانا) - علی اصغر جویباری، استاد دانشگاه در رشته روانشناسی کودکان استثنایی، معتقد است وقتی دانش‌آموز تیزهوش از دانش‌آموز عادی جدا می‌شود به هر دو ظلم شده است.
علی‌اصغر جویباری در برنامه تلویزیونی پرسشگر با موضوع چالش‌های عدالت آموزشی درباره چیستی عدالت آموزشی گفت: «این موضوع در اسناد بالادستی به طور بسیط مورد توجه قرار گرفته است. معتقدم وضعیت نظام آموزش و پرورش ما به لحاظ عدالت آموزشی بسیار نگران‌کننده است و باید بسیار کار شود. هر جا خواستند مدارس شاهد راه بیاندازند یا مدارس سمپاد را تقویت و مدارس غیردولتی را گسترش دهند، بحث عدالت آموزشی را مطرح کردند.»
او نقطه مقابل عدالت آموزشی را محرومیت و تبعیض آموزشی دانست و گفت: «در کشور ما آموزش و پرورش یک مساله ملی نیست و یک جایگاه سازمانی است. آموزش و پرورش باید دغدغه اصلی مردم و اداره‌کنندگان کشور باشد، زیرا زیرساخت‌های توسعه را فراهم می‌کند، در حالی که اکنون این‌گونه نیست.»
جویباری ادامه داد: «آموزش و پرورش دستگاه درجه دوم و شغل معلمی شغل درجه دو است. جایگاه معنوی معلمان بالا اما جایگاه شغلی‌شان در کلان، بسیار پایین است. در عمل اتفاق موثری در این سال‌ها برای این گروه رخ نداده است. اگر مناسبات بیرونی کمک نکند، مناسبات درونی نمی‌تواند موثر عمل کند. این مناسبات فقط مالی نیست، اگر نظام در رسیدگی به آموزش و پرورش مشکل اعتباری دارد حداقل انگیزه‌های درون‌شغلی باید افزایش یابد. ریشه تبعیض در مناسبات درونی این است که ما ایرانیان به طور تاریخی در تصمیم‌گیری‌ها ذهنمان به سمت جداسازی می‌رود.»
استاد دانشگاه پیام‌نور ادامه داد: «مثلا پس از تاکید امام، تصمیم به راه‌اندازی مدارس شاهد گرفتیم و نوعی جداسازی اتفاق افتاد در حالی که می‌شد حمایت‌های دیگری در مدارس برای دانش‌آموزان شاهد اتفاق بیفتد. شکل‌گیری مدارس شاهد، نمونه‌دولتی، نمونه‌مردمی، سمپاد، هیئت امنایی و... ناشی از این قبیل تصمیمات و جداسازی‌هاست.»
او جداسازی را مادر تبعیض دانست و گفت: «وقتی دانش‌آموز تیزهوش از دانش‌آموز عادی جدا می‌شود به هر دو ظلم شده است. به عنوان یک روانشناس معتقدم یکی از منابع شکل‌دهنده نارضایتی در جامعه همین احساس تبعیض در دانش‌آموزان مدارس دولتی است.»
جویباری افزود: «مسؤلان همه قوا و دستگاه‌ها اعلام کنند فرزندان و نوه‌هایشان در کدام مدارس درس می‌خوانند. اگر آن‌ها در مدارس دولتی نباشند مشخص می‌شود که عزمی برای حل مشکلات مدارس دولتی وجود ندارد، زیرا مشکل‌شان را با فرستادن فرزندشان به مدرسه شاهد، غیردولتی و مانند آن حل کرده‌اند. مسؤولان به کمپین «مدرسه فرزندت کجاست؟» بپیوندند.»
این استاد دانشگاه گفت: «تا سال 1400 اتفاقی برای ارتقای کیفیت آموزش رخ نخواهد داد. نظام آموزشی ما سرتا پا تبعیض است. تبعیض برای همه دانش‌آموزان کشور وجود دارد. دانش‌آموزان مدرسه عادی یک نوع محرومیت دارند و دانش‌آموزان مدرسه غیردولتی یک نوع دیگر؛ آن‌ها از رفاقت با دانش‌آموزی از طبقه متوسط محروم هستند و در آینده آسیب‌های آن را می‌بینند. وقتی آن‌ها که صاحب قدرت‌اند کیفیت بهتر را برای خود می‌خواهند انتظاری برای تحقق عدالت نمی‌توانیم داشته باشیم. مجلس می‌تواند تصویب کند که رویکرد آموزش فراگیر باشد و جداسازی از بین برود.»
ارسال دیدگاه