عاطفه بزرگ‌نیا*
آقای خواننده پاپ! کسی قصد حذف شما را ندارد
همه ما در برهه‌هایی از زندگی احساس می‌کنیم مورد دشمنی فرد یا افراد خاصی قرار گرفته‌ایم. آدم‌های زیادی هم هستند که اغلب دشمنان فرضی بسیاری دارند؛ افرادی که فکر می‌کنند دیگران قصد ضربه‌زدن به آنها را دارند چون از جانب آنها احساس خطر می‌کنند.
گرچه تئوری‌های توطئه و پارانویای دایی‌جان ناپلئونی در خون ما ایرانی‌هاست و هنوز هم که هنوز است داخل اتوبوس و مترو و دانشگاه و اداره از زبان هموطنان عزیز، آن هم از نسل جوان و تحصیلکرده، می‌شنویم که همیشه کار کارِ انگلیسی‌هاست و هیچ اتفاقی در مملکت نمی‌افتد مگر اینکه نقشه‌اش توی ساختمان شماره 10 داونینگ استریت کشیده شده است، بازهم بعضی حرف‌ها که افراد به اصطلاح سلبرتی پشت تریبون می‌زنند و هزاران نفر می‌شنوند و فردایش تیتر خبر رسانه‌ها می‌شود آدم را به خنده می‌اندازد.
تازگی ندارد که فلان بازیکن فوتبال که وارد یک تیم دسته یک داخلی یا خارجی شده یا فلان هنرمند که نقشی در فیلمی بازی کرده یا چند آهنگ ضبط کرده و تعدادی هوادار پیدا کرده‌است دچار احساس شیرین «خود مهم پنداری» و «خود سیاسی پنداری» شده و ادعا می‌کند که عالم و آدم (حداقل داخل این مملکت) دست به دست هم داده‌اند و می‌خواهند به کار او ضربه بزنند و جلوی فعالیت مهم و حیاتی و روشنگرانه‌اش را بگیرند.
آخرین نمونه این قبیل خودمهم‌پنداری‌ها را در صحبت‌های یکی از خوانندگان پاپ در روزهای اخیر شنیدیم که بعد از حاشیه پرسروصدای جدیدش بر سر پخش پلی بک در اجرای زنده، در شب کنسرت ادعا کرده که «خیلی‌ها تلاش می‌کنند که من دیگر اینجا نباشم!»
این صحبت‌ها مرا یاد حرف‌های یکی از فوتبالیست‌های نه چندان مهم انداخت که گفته بود «خیلی‌ها می‌خواهند من از فوتبال خداحافظی کنم» و بسیاری از این جمله‌ها که با کلمه «خیلی‌ها» شروع می‌شوند و تیتر جراید و خبرگزاری‌ها می‌شوند و زاییده تفکر «همه دنیا علیه من» هستند.
بیان این مطالب و رسیدن به این طرز تفکر پارانویایی ریشه‌هایی اجتماعی دارد که پرداختن به آن مجالی مفصل می‌طلبد اما گاه دلت می‌خواهد در جواب این خواننده و امثال او بگویی آقای خواننده پاپ! کارهای شما در خوش‌بینانه‌ترین حالت هم آنقدر خطرناک نیست که کسانی (یا مسئولانی) تلاش کنند که مانع از حضور یا فعالیت شما شوند. شاید اگر خودتان حرف و حدیث‌ها و شائبه‌های اخیر را ایجاد نمی‌کردید و دامن نمی‌زدید هیچ‌کس حتی به صورت کلامی نمی‌توانست مانعی برای شما ایجاد کند همانطور که ایجاد نشد و شما همچنان روی صحنه اید. موسیقی خوب حق مردم است و شنیدن موسیقی زنده در کنسرت هم حقی اولی‌تر. پس تا زمانی که مثل یک هنرمند واقعی در حال فعالیت هستید و و خرده‌شیشه قاطی جنس‌تان نشده با خیال راحت به کارتان ادامه دهید. هیچ‌کس قصد حذف شما را ندارد!
خبرنگار*
ارسال دیدگاه