ملیح‌سادات موسوی پرستاری که مدرسه می‌سازد

موسوی پرستار است و عاشق کار پرستاری و مراقبت‌‌کردن. او که کارشناسی‌اش را از دانشگاه شیراز گرفته بود، راهی آمریکا می‌شود و کارشناسی‌ارشد خود را از دانشگاه‌های آمریکا می‌گیرد و سال‌ها در آموزش پرستاری خدمت می‌کند. ملیحه‌سادات موسوی همراه با همسرش در ساخت مدارس مشارکت دارد. گزیده گفت‌وگوی او را در ادامه می‌خوانید:

همراه نیکوکار و خیربودن غنیمتی بزرگ است که کمتر نصیب کسی می‌شود

خیلی خوشحالم که همسر یک خیر مدرسه‌ساز هستم، چراکه شروع کار مدرسه‌سازی با پیشنهاد من و مشاوره‌ای که با هم داشتیم، شکل گرفت و به این نتیجه رسیدیم که کار مدرسه‌سازی می‌تواند بهترین حوزه برای فعالیت در کشور باشد. ما فقط یکی از مدرسه‌های استان گلستان را مشترک ساختیم و بقیه مدارس را همسرم به‌تنهایی ساخت. البته در این راه من او را تشویق می‌کردم؛ چراکه به‌شدت موافق کار مدرسه‌سازی بودم.

احساس می‌کردم رضا، همسرم، از درآمدی که دارد، می‌تواند در راهی استفاده کند که هم باقیات الصالحاتی برایش باشد و هم منفعتی برای عده‌ای در جامعه داشته باشد. بنابراین فکر کردیم چه بهتر که در راه مدرسه‌سازی استفاده شود.

خیلی‌ها می‌گفتند که چرا به سمت کارهای دیگر نرفتید، من خودم موافق آموزش هستم. در طول دوران خدمتم شاید از 30 سال، 29-28 سالش را در آموزش‌وپرورش کار کردم و همیشه فکر می‌کردم با آموزش صحیح می‌توان افراد را به آن راه درست هدایت کرد.

تعداد زیادی از زنان در زمره خیران مدرسه‌ساز هستند

من فکر می‌کنم اگر زنان توان مالی داشته باشند و به‌درستی توجیه شوند که از لحاظ مالی می‌توانند در امور و کارهای خیر مشارکت کنند، به بهترین شکل هزینه و در مدرسه‌سازی مشارکت می‌کنند. به اعتقاد من، همین کارهای به‌ظاهر کوچک می‌تواند کمک بسیاری به ترقی و رشد علم در جامعه کند.

بدون شک، هر زنی می‌تواند مشاور خوبی برای همسرش باشد؛ اما اگر توان مالی نیز داشته باشد، می‌تواند هزینه مدرسه را قبول کند و در کنار مدرسه‌سازی، مشاوره و کمک‌های فکری به همسر و فرزندان و اطرافیانش بدهد و به اعتقاد من، زنان 100درصد در ترغیب خانواده به‌سمت مدرسه‌سازی تأثیر دارند.

من 100درصد فکر می‌کنم آن چیزی که برای هر انسانی می‌ماند، همان کارهایی است که در این دنیا انجام می‌دهد؛ چون واقعاً هر فردی که درآمد کافی داشته باشد، هر چقدر مسافرت برود و هر چقدر هم خرج کند، درنهایت ایام خوبی را می‌گذراند؛ اما منشا خیری نخواهد بود. حالا اگر همین افراد بخشی از درآمدهایشان را در کارهای خیر و نیکوکاری هزینه کنند، می‌توانند منشا خیر فراوانی در جامعه شوند.

من از اینکه مدرسه ساخته‌ام حس خوبی دارم؛ چون فکر می‌کنم در حد خودم توانسته‌ام کار کوچکی انجام بدهم و بچه‌ها بتوانند سال‌ها در آن مدرسه درس بخوانند و منشأ خیر و باقیات‌الصالحات برایم شود.

مردم در ساخت مدارس به دولت کمک کنند

خیلی‌ها می‌پرسند مدرسه‌سازی وظیفه دولت است یا مردم؟ اما من فکر می‌کنم دولت وظایفی دارد که باید انجام بدهد؛ ولی افرادی که از درآمد و ثروت بسیاری برخوردار هستند، می‌توانند از آن درست استفاده کنند و به دولت در ساخت مدارس و ارتقای علمی جامعه کمک کنند.

اگر کسی که وضع مالی مناسبی دارد، با خودش بگوید هرچه دارم، برای خودم است و مشکلات و کمبودهای جامعه به من مربوط نیست، اصلاً کار درستی نیست و به افراد ثروتمند پیشنهاد می‌کنم اگر می‌توانند، مدرسه بسازند.

انتظار از آموزش‌وپرورش؛ استفاده احسن از مدرسه

من از آموزش و پرورش هم انتظاراتی دارم که باید به‌نحو احسن از این مدرسه استفاده شود، به‌اندازه ظرفیتش دانش‌آموز بپذیرد و از معلمان خوبی برای تدریس استفاده کند تا نتیجه آن تعلیم‌وتربیت دانش‌آموزان باشد. کار بعدی، نگهداری از مدرسه است که قطعاً مهم است و باید از ساختمان مدارس مراقبت و رسیدگی شود.

وقتی کار خیری انجام می‌دهیم و دانش‌آموزی در مدرسه درس می‌خواند، علاقه‌مند می‌شویم آن دانش‌آموز درجات عالی را طی کند و در جامعه به فرد موفقی تبدیل شود. بدون شک، من و همه خیرین مدرسه‌ساز وقتی می‌بینیم دانش‌آموزان از پایه‌ای به پایه بالاتر می‌روند و به مدارج برتر دست می‌یابند، بسیار خوشحال می‌شویم و اثر خوب و مثبتی روی خود خیرین و خانواده‌هایشان می‌گذارند.