افراطیون مخل انسجام داخلی

اکنون که رهبری انقلاب و دیگر بزرگان کشور بیش از گذشته بر ضرورت ایجاد یک وفاق داخلی اهتمام شایسته دارند، باید دید وحدت چگونه حاصل می‌شود و چگونه پایدار می‌ماند؟ ابتدا باید روشن‌سازیم که ایجاد یک انسجام داخلی بیش از سخن، باید در عمل پیگیری شود و خاطیان از آن سرزنش شوند.

وقتی افراطیون یک جناح سیاسی صریحا و عملا از وحدت تعریف خاصی ارایه می‌دهند که اتفاقا جز تفرقه چیزی در بر ندارد، وقتی خود و عقاید و تمایلات و اهداف خویش را محور می‌دانند و در کوچک‌ترین زمینه‌ها انعطافی نشان نمی‌دهند، وقتی مخالفان خود را به اتهامات سنگین و ناروا می‌نوازند، چگونه می‌شود راه نزدیکی قلب‌ها را پیمود و طمع بیگانگان را از بین برد؟ نوشته‌های انبوه و سخنان کثیر این جماعت موجود است که به مجرد بروز یک اختلاف در هر موضوعی مخاطبان خود را جاسوس و بیگانه‌پرست و وطن فروش و بریده از ارزش‌های دینی خطاب می‌کنند و به سرعت خواهان برخوردهای قضایی می‌شوند و از نفوذ خود در جهت حذف رقبا سود می‌برند.

با این وصف اینان وحدت را به سخره می‌گیرند و خود در سست کردن پایه‌های انسجام داخلی ید طولا دارند. در ماجرای برجام حوادث بسیاری پیش آمد و همه دیدند که افراطیون مخالف دولت عملا لحظه‌ای را برای شکست آن از دست ندادند و در هر شرایطی سنگین‌ترین حملات را متوجه این دستاورد بزرگ کردند تا کارنامه دولت را مخدوش نشان دهند و برگ‌های برنده‌اش را بسوزانند! در این میان کاملا روشن شد که منافع ملی و معیشت مردم که از این طریق آسیب می‌بیند برای‌شان ارزش کظم غیظ ندارد و در توالی اولویت‌ها چندان متاخر است که هرگز تنور اختلاف‌شان را سرد نمی‌کند.

در جریان بررسی FATF در مجلس شورای اسلامی هم دیدیم که چگونه آن را به پیراهن عثمان تبدیل کردند و علنا ابراز داشتند که از رفتن کشور در لیست سیاه تغذیه‌کنندگان مالی گروه‌های تروریستی کمترین دغدغه‌ای به خود راه نمی‌دهند! رویدادی که در صورت وقوع هدیه‌ای به بیگانگان برای فشار بیشتر اقتصادی به ایران خواهد بود و دست دولت را برای مقابله با تحریم‌های ترامپ بیشتر می‌بندد.

اما در حال حاضر وحدت و انسجام داخلی نیازی فوری و فوق‌العاده است و تنها در صورت ایجاد یک فضای همدلانه و گسترده می‌توان با شرایط جدید روبه‌رو شد. تحریم‌های ظالمانه و یکجانبه امریکا در راهند و فشار کم‌سابقه به اقتصاد کشور و خصوصا تضعیف ارزش پول ملی چیزی نیست که با چند شعار تند و تیز بتوان با آن مقابله و سایه نحس آن را تحمل کرد. حالا دیگر نمی‌توان به سادگی ناکارآمدی‌های مدیریتی و هزینه‌های سنگین اختلافات سیاسی را برای مردم توجیه کرد و صبر و حوصله آنها را مورد درخواست قرار داد.

ما می‌توانستیم حد‌اکثر استفاده را از برجام ببریم و حتی راه خروج امریکا از این توافق بین‌المللی را مسدود کنیم اگر از درون موجبات تضعیف آن را فراهم نمی‌ساختیم. در شرایط جدیدی که پیش خواهد آمد یا واقعیات انبوه را می‌پذیریم و خردمندانه به ظرفیت‌های عظیم انسانی و اجتماعی داخلی تکیه می‌کنیم و با تغییر در روش‌های تکراری گردنه‌های پیش رو را پشت سر می‌گذاریم یا با خود‌محوری و تعقیب منافع شخصی و گروهی و تکیه بر شعارهای مرسوم سرنوشت‌مان را به دست حوادث می‌سپاریم. در یک کلام اگر در ساحت سیاست انعطافی رخ دهد و گفت‌وگوی ملی مجال بروز و ظهور پیدا کند به سرعت اثرات مثبت آن نمایان می‌شود و اگر به‌اصطلاح در به همان پاشنه قبلی بچرخد فضای ابهام در انتظار ما است.

منبع: اعتماد

*چهره سیاسی اصلاح طلب