یادداشتی بر نمایش گرونیکا (عمارت روبرو)

نمایش «گرونیکا» به نویسندگی و دراماتورژی رضا مرشد و کارگردانی عرفان عشوریون که این روزها در عمارت روبرو به صحنه می‌رود اثری است که بر پایه یکی از تابلوهای نقاشی پیکاسو به نام «گرنیکا» تدوین شده است.

کارگردان نمایش در یادداشتی درخصوص چگونگی غاز به کار این اثر می‌نویسد:

جنگ، مرگ دسته جمعی، اتاق خلا، اتاق گاز... چقدر این کلمات دست دو و ناخالص‌اند زیاد شنیده و خوانده‌ایم از شقاوتی که جنگ به دوش می کشد؛ اما حداقل برای من این واژه‌ها بار احساسی که بر دوش می‌کشند را میان تکرر اتفاق‌های دراماتیک از دست داده‌اند. پس چگونه می توان بار احساسی این رویداد را منتقل کرد و اصلا چرا؟

برای سوال دوم جوابی ندارم، اما می دانم جنس انتقال این مفهوم دیگر از عهده کلام و روایت بر نمی‌آمد؛ این بود تلاش «گرونیکا فراری» تئاتری از «حروف» به «تصویر». گرونیکا از جایی شروع شد که گروه ما تصمیم به انتقال کلیات این نقاشی در قالبی تئاتری گرفت. انتقالی که بر ستون تصاویری انتزاعی چه در قالب سایه‌های غول‌پیکر از پرسوناژهای نقاشی چه در قالب فرم‌های انتزاعی بدن استوار است.

مسیر سخت و عجیبی بود. پرسش دراماتیک اینک از روایت به یک تکه نقاشی تبدیل شده بود. وظیفه لحظه‌ای رویداد ها باید زنده نگه داشتن نقاشی در ذهن مخاطب می‌بود و رویکردها چه به متن چه فرم بدن و چه سایر اجزا باید معطوف به نقاشی می‌شد.

در نهایت این تلاش ها تبدیل به اجرا شد.

قضاوت این که چقدر از عهده ی این ادعا بر آمده ایم با شما