کیومرث پوراحمد: اصفهان بدون زاون اصفهان غم انگیزی است

در این مراسم پس از نمایش فیلمی به یاد زاون قوکاسیان به کارگردانی طاهره امامی کیومرث پوراحمد و رضا مهیمن بر روی سن حاضر شده و به صحبت در مورد این هنرمند درگذشته پرداختند. کیومرث پوراحمد با اشاره به اینکه متاسفانه به دلیل برخی تنگ نظری ها در دولت نهم و دهم بزرگداشت برای زاون در جشنواره کودک حذف شد و دولتی ها در آن دوران درصدد حذف او بودند، اظهار کرد: در جشن کتاب خانه سینما بزرگداشتی باشکوه برای زاون برگزار شد و آخرین بار هم در جشنواره آران و بیدگل از زاون تقدیر شد. زاون در طول 50 سال کار فرهنگی شاگردانی ممتاز تربیت کرد و وقت و عمر و سلامتی اش را وقف اهداف والایش کرد اما سرسوزنی هم چشم داشتی نداشت.

وی با اشاره به اینکه زاون دنیا را به هیچ گرفته بود، افزود: ماشین شخصی زاون چنان قراضه بود که ما از سوار شدن بر آن متعجب بودیم. زاون برای بزرگترها احترام قائل بود و در مقابل کوچکترها هم با تواضع اقدام به آموختن می کرد، زاون با آن پشتکار، شور و شوقش برای هنر، مثل زاینده رود برای اصفهان بود. اصفهان بدون زاینده رود و اصفهان بدون زاون حس غم دارد. اصفهان بدون زاون اصفهان غم انگیزی است.

این کارگردان سینما ادامه داد: زاون در جوانی از مسئولیت سینمای آزاد جوان اصفهان شروع کرد و در دوره هایی که حذف شد هم بیکار نماند و جلسات نقد و جشنواره برگزار کرد، کتاب نوشت و مستند ساخت. زاون آن سنگی است که در محدوده اصفهان به آبی ساکن پرتاب شد و رودخانه را وادار به موج کرد. زاون فرزند نیک، دوست داشتنی، کارآزموده سینمای ایران با رویی باز بود.

وی تصریح کرد: زاون مرد مردان بود و برای همه دست دهنده داشت و پاک باخته در قمار زندگی بود. او مثل زاینده رود بود که در مسیرش زایندگی و زندگی می آورد و اما زاون در پایان مسیرش بازهم هست و هستی می بخشد و در بین طرفدارانش تکثیر شده است. هدایای ارزشمند زاون به فرهنگ و هنر ایران نسل در نسل دست به دست خواهد شد و بار و ثمر خواهد داد.

پوراحمد در پایان صحبت های خود با اظهار گله گی از حضور پیدا نکردن هنرمندان دیگر در مراسم زنده یاد زاون قوکاسیان، خاطرنشان کرد: زاون برای خیلی ها کتاب نوشت اما آنها حاضر نشدند برای مراسم او به خود زحمت دهند و به اصفهان بیایند.

رضا مهیمن نیز در این مراسم، با اشاره به اینکه در تمام فعالیت های فرهنگی زاون، می توان گفت پررنگ ترین وجه زندگی او روابطی بود که با اطرافیان خود داشت، اظهار کرد: او در جلسات خود با آدم ها به آنها انگیزه می داد به طوریکه به خاطر دارم وقتی دانشجوی دختری که اولین شعرهایش را به جلسه آورد آنچنان مورد تشویق زاون قرار گرفت که اکنون کار اصلی او شاعری است.

وی افزود: زاون در روابطش بخشندگی بدون انتظار پاسخ داشت. زاون تنها عشق می داد و این عشق در آدم ها نهادینه می شد که این موضوع به تربیتی که زاون داشت بازمی گردد. حضور زاون و عملکرد او بیشتر مورد بهره شاگردانش قرار می گرفت.

این سینماگر تصریح کرد: شاعری در دهه 60 اولین کتاب شعرش را چاپ کرد که یکی از دوستان زاون بود اما کسی او را نمی شناخت در همین شرایط یک روز زاون خودروی خود را پر از کتاب های او کرد و به تهران برد و کتاب های او را به همه کتابفروشی ها و منتقدان داد تا نقد بنویسند.

وی ادامه داد: زاون به پاکی درون آدم ها توجه داشت و اگر خوب نگاه می کردیم متوجه می شدیم که بسیاری از اطرافیان او انسان های معمولی اما شریفی بودند. گاهی کتاب تازه ای می آمد و به چند نفر می گفت که بخرند و بعد در خانه خود آن را بررسی می کردند.

این مستندساز اصفهانی و دوست صمیمی زاون قوکاسیان بیان کرد: زاون شیفته زندگی و عاشق کسانی که به پاکی زندگی می کنند، بود و این به تربیت او در گذشته یعنی دهه 40 بازمی گردد. انسان های بزرگی در این دهه ظهور پیدا کردند.هر آن چیزی که نگاه نو داشت در این دهه رخ داد و به طور ناخواسته نسلی که جوانی و نوجوانی خود را در این دهه گذراند، انسان های خوشبختی بودند از جمله زاون که در این دوران دانش آموز دبیرستان ادب اصفهان بود. زاون بسیار در زندگی خوشبخت بود و آنچه می خواست انجام داد.

امیرحسین اشرفی/