دارندگان عنوان قهرمانی تیمی مسابقات بین المللی جام بزرگ کاراته IOKMC2018 : ورزش بانوان نه در آمد دارد و نه بیمه‌

بانوان قهرمان استان با سفت کردن کمربند همت در مسیر فعالیت های ورزشی برای مدال آوری، وارد گود میادین ورزشی می شوند اما چنبره مشکلات و سختی ها همچون نبود حامی، تبعیض میان ورزشکاران مرد و زن و عدم حضور ورزشکاران زن در مسابقات جهانی برای ادامه مسیر افتخار آفرینی آنان تاثیرگذار و به دغدغه ای برای این افراد مبدل شده است.
سمنان نیز با دارا بودن ورزشکاران بنام و سرشناس در رشته های مختلف ورزشی، به عنوان کانون پرورش استعدادهای درخشان قهرمان و مدال آور در کشور به شمار می رود که اهتزاز پرچم کشورمان در بسیاری از میادین ورزشی جهانی و آسیایی توسط این ورزشکاران، حکایت از توانایی آنان دارد.
زهرا رستمی بانوی ورزشکار سمنانی، دانشجوی رشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نور و متولد 73 با 15 سال سابقه فعالیت ورزشی و فاطمه صفری، دانشجوی کاردانی نرم افزار دانشگاه کومش و متولد 77 با 10 سال سابقه فعالیت ورزشی، از حرفه ای های ورزش استان سمنان و کشور به شمار می روند.
قهرمانی ورزشکاران استان در مسابقات بین المللی جام بزرگ کاراته iokmc2018 البرز و کسب مقام اول تیمی، بهانه ای شد تا پای درد و دل این دو بانوی ورزشکار استان بنشینیم.

تنها عشق به ورزش و دیگر هیچ ...
زهرا رستمی، از کمبودها و بی مهری ها به عنوان مشکلات پیش رو برای فعالیت قهرمانی یاد کرد و گفت: آنچه باعث شده تا بسیاری از این افراد و همچنین من، ورزش را کنار نگذاریم همان عشق و علاقه به ورزش بود.
این دارنده مقام سوم بین المللی سال 95 که تنها دلیل باقی ماندنش در این عرصه را عشق و علاقه بی پایانش به فعالیت ورزشی حرفه ای ذکر می کند، افزود: با وجود تمامی مشکلات و ناملایمتی ها در قالب عدم حمایت، کمبود امکانات و تجهیزات، خداحافظی را گزینه مناسبی برای این وضعیت نمی دانم.
وی وجود برخی تبعیض ها در حیطه فعالیت ورزشی زنان و مردان را آسیب جدی در قهرمان پروری دانست و اظهار داشت: در حالی برخی تیم های سفارشی بانوان و آقایان مورد توجه و حمایت مسئولین و رسانه ها قرار می گیرند که برخی دیگر از آنان از این بسترهای رشد و شکوفایی بی بهره اند.
زهرا رستمی، انجام سفرهای خارجی و حضور تیم در بازی های بین المللی را زمینه ساز رشد و شکوفایی این بخش از ورزش قهرمانی می داند که باید به آن اهمیت داد.
فاطمه صفری، نیز با بیان اینکه حمایت مسئولان، ورزشکاران را امیدوار می‎کند، اظهار داشت: مسئولان باید بدانند وقتی ورزشکاری همچون بنده با این سن و تجربه به چنین مقامی دست می‎یابد، نیازمند پشتکار است، در واقع حمایت آن‌ها امید، انگیزه و پشتکار ورزشکار را دوچندان می‎کند.
این دارنده مقام اول بین المللی اردبیل اظهارداشت: کمبود و نبود برخی امکانات برای بانوان ورزشکار قهرمان استان سمنان، نه تنها آنها را در مسیر فعالیت ورزشی با مشکل مواجه کرده، بلکه تداوم مدال آوری و قهرمانی آنها را نیز در هاله ای از ابهام قرار داده است.
وی با عنوان این مطلب که به آینده ورزشی‎ام امید دارم، تأکید کرد: در صورتی که حمایت مسئولان باشد، ورزشکار با انگیزه بیشتری فعالیت می‎کند و به‎دنبال آن با کسب عناوین درخشان برای استان و کشور خود افتخار کسب می‎کند.
فاطمه صفری، " انگیزه " را مهمترین عامل برای نگهداشت قهرمانان در فعالیت های ورزشی دانست و افزود: همین آیین استقبال از قهرمانان به همراه تجلیل از آنها علاوه بر حمایت مادی از نظر معنوی نیز می تواند تاثیر بگذارد.

کمبود اعتبار، دلیل اول و آخر در عدم حمایت از بانوان ورزشکار
همین رخدادهای خوب که در چند سال اخیر در ورزش‌های رزمی شاهد آن بودیم، بسیاری از خانواده‌ها را مجاب کرده است که فرزندان دختر خود را در کلاس‌های آموزشی رشته‌های رزمی ثبت نام کنند تا علاوه بر اینکه آن‌ها را به ورزش تشویق کرده‌ باشند، خیال‌شان راحت شود که دختران‌شان توانمندی دفاع از خود را در مقابل خطرات احتمالی را دارا هستند. آموزش هنرهای رزمی این روزها برای بسیاری از خانواده‌ها به دغدغه‌ای برای فرزندان‌شان تبدیل شده است.
زهرا رستمی که خود دارنده مقام سوم آسیایی سال 95 نیز هست، تصریح کرد: نبود و کمبود اعتبار، همواره به عنوان اصلی ترین مساله برای حمایت از قهرمانان مطرح شده است.
این بانوی ورزشکار سمنانی که قهرمانان را محصور در مشکلات می داند، افزود: سنگ بزرگ مشکلات مالی، مهمترین سد برای انجام فعالیت های قهرمانان است، در حالی که ورزشکاران تنها چشم امیدشان برای حمایت، به ادارات ورزش و جوانان می باشد.
وی تاکید کرد: نبود حمایت های لازم می تواند در دلسردی و بی رغبتی قهرمانان ورزشکار در انجام فعالیت تاثیر بگذارد و موجب بی رغبتی آنان نیز شود.
به گفته رستمی، برای اینکه ورزش قهرمانی بانوان به رشد و تعالی لازم برسد، می بایست زیر ساخت ها و منابع سخت افزاری آن نیز فراهم شود که از آن جمله سالن و فضاهای ورزشی است.

با امید به هدف، می شود توان خود را حفظ کرد
فاطمه صفری در پاسخ به این سوال که به عنوان یک دختر ورزشکار با چه محدودیت‌هایی مواجه بوده و این محدودیت‌ها چه مقدار موجب ناامیدی در او شده است، خاطرنشان کرد: به هر حال باید پذیرفت که دختران در ایران با برخی محدودیت‌ها مواجه هستند. اما این بدین معنا نیست که مانع پیشرفت شود. بنده هم مانند بقیه، گاهی از سدهایی که ایجاد می‌شد، خسته می‌شدم اما همیشه سعی می‌کردم تا با امید به هدفی که دارم و با راهنمایی های استاد همچون مادر عزیز و همیشه همراه و پرتلاشم سرکار خانم نصیری، توان خود را حفظ کنم.
دارنده مقام دوم بین المللی شوتوکان افزود: بنده سختی‌های زیادی را پشت سر گذاشتم، اما به احترام تمامی حمایت های مربی عزیزم، همیشه با خودم عهد کردم که در تمامی شرایط، بهترین باشم و اجازه ندهم چیزی مانع رشدم شود. چرا که اعتقاد بنده این است، آدم یک بار حق زندگی دارد و باید بهترین روزها را برای خود رقم بزند. دوست ندارم برای حرف و نظر دیگران زندگی کنم.
زهرا رستمی نیز در پاسخ به این سوال که آیا خانواده‌ات با این شکل از ورزش و مبارزه‌هایی که می‌کردی، مخالف نبودند، اظهارداشت: مخالفت‌ها همیشه وجود داشت که البته این مخالفت‌ها حاصل نگرانی بود. آن‌ها می‌ترسیدند که من در این مبارزه‌ها و این ورزش، سلامتی‌ام را از دست بدهم. هرچند ضربات و آسیب هایی را همچون در رفتگی کتف و شکستگی دندان و ... نیز در مسابقات متحمل شدم. اما بارها گفتم که اگر بمیرم و دوباره زندگی کنم باز هم این رشته‌ها را انتخاب می‌کنم و همین مسیری را می‌روم که تا امروز رفتم. همیشه به خدا توکل کردم و هر بار وارد میدان مبارزه می‌شوم، خودم را به خدا می‌سپارم.
این بانوی ورزشکار اظهار کرد: اگر صاحب دختر شوم اجازه نمی‌دهم به سمت این ورزش‌ها برود، چرا که سختی‌ها و دردهای زیادی در این راه وجود دارد و هیچ مادری توان دیدن ناراحتی فرزندش را ندارد. اما اگر خودش ورزش‌ها و هنرهای رزمی علاقه‌مند شود، بدون شک این فرصت را بهش می‌دهم. اگر بتوانم خودم به او آموزش می‌دهم یا او را پیش یک مربی خوب می‌فرستم.
اعتقاد من این است که ورزش‌های رزمی اگر درست آموزش داده شود، به هیچ وجه منجر به آسیب‌دیدگی نخواهند شد. فلسفه ورزش رزمی این است که مانع آسیب‌دیدن شود و افراد بتوانند مقابل خطرات از خود دفاع کنند، نه اینکه خودش موجب آسیب شود.
فاطمه صفری نیز با عنوان این مطلب که این روزها مباحث روانی در ورزش خصوصا در رشته‌های رزمی و مبارزه‌ای، بسیار حائز اهمیت است، تصریح کرد: تصور من این است که روانشناس اصلی هر تیم مربی آن تیم است. مربی‌ای که همه تجربیات را از برد و باخت و هیجان و حسرت، در میدان مسابقه پشت سر گذاشته باشد. به طور حتم در رزمی مهم است که ورزشکار از نظر روانی آماده نبرد باشد و این باید از سوی مربی به وی منتقل شود.
بانوی دارنده مقام سوم بین المللی شوتوکان افزود: شاید حضور یک روانشناس بتواند کمک کننده باشد، اما در نهایت مربی هر تیم بهترین کسی است که می‌تواند نفراتش را از منظر روحی در شرایط ایده‌آل نگه دارد. چه بعد از پیروزی و چه بعد از شکست. همچنین باید در نظر داشت که یک مربی بیشترین شناخت را از نفراتش دارد و این شناخت می‌تواند در شرایط حساس از منظر روانی به آن‌ها کمک کند. چون می‌داند با هر شاگردش بر اساس روحیاتی که دارد چطور برخورد کند.
وی، با اشاره به بزرگترین دغدغه بانوان ورزشکار کشور که با آن دست و پنجه نرم می‌‌کنند، گفت: به اعتقاد بنده، عدم امنیت شغلی، بزرگ‌ترین دغدغه ورزشکاران زن است. حتی آن‌هایی که در سطح بسیار حرفه‌ای و بین‌المللی فعالیت می‌کنند. خود من عمرم را در ورزش سپری کردم اما همش به این فکر می‌کنم که بعد از تمام شدن درسم باید چه شغلی را انتخاب کنم. چون ورزش بانوان نه در آمد دارد و نه بیمه‌ای که خیال فرد را از آینده‌اش راحت کند.
فاطمه صفری یادآور شد: در همه کشورهای دنیا، مربیان ورزشی از سوی دولت حمایت می‌شوند. بیمه و حقوق ثابت دارند. اما شغل ما اصلا رسمیت ندارد و این بسیار ناراحت کننده است. من شاید از یک سنی به بعد نتوانم ورزش کنم. از حالا این دغدغه را دارم که داستان زندگی‌ام در آینده چطور پیش می‌رود. من به نمایندگی از همه زنان و مردان ورزشکار این خواسته را از مسئولان کشورم دارم که یک روزی حقوق بازنشستگی و بیمه داشته باشیم و مربیگری و ورزشکاربودن شغل رسمی به شمار برود. امیدوارم صدای ما به گوش مسئولان برسد.