گزارشگر خوب کیست؟ گزارش خوب کدام است؟

گزارشگر خوب

• گزارشگر باید به‌روز باشد و در حوزۀ موردنظر گزارش خود کاملاً مسلط باشد. تئاتر، فیلم، موسیقی را بداند. کتاب بخواند، گزارشگری که اهل مطالعه نباشد، معمولاً کارش را نمی‌تواند کامل و درست انجام دهد. خواندن، مهمترین کار هر گزارشگری است که او را خسته نمی‌کند. هر گزارشگری در هر سرویس و حوزه‌ای که کار می‌کند؛ باید نام نویسندگان بزرگ، نام روسای جمهور کشورهای بزرگ دنیا و بطور کلی اطلاعات عمومی مهم را بداند حتی اگر چندان مرتبط باعلاقه و سرویس کاری او نباشد.

• گزارشگر کنجکاو، خستگی ناپذیر و باهوش است.

• گزارشگر دارای احساسات شدید انسانی است. او دغدغه‌های مردم را می‌شناسد و حرفهایی برای گفتن دارد. به رسالت و وظایف خود و ارزشهای انسانی آگاه است. روزنامه‌نگاری که فقر، بیکاری، کمبود مسکن، بیماری، افت تحصیلی و مشکلات آموزش مردم برایش فرقی نداشته‌باشد و او را آزارندهد، تکان ندهد حتماً در کارش موفق نیست، ولو اینکه ترو‌تمیز و مطابق اصول بنویسید. نوشته‌هایش چون از دل برنخاسته مخاطب نخواهد داشت و حداقل اینکه تأثیرگذار نخواهد بود.

• گزارشگر دارای توانمندی‌های جسمی و مهارتی بسیار است.

• باهوش‌ترین، فعال‌ترین و خوش سلیقه‌ترین افراد در دنیای روزنامه‌نگاری، گزارشگر می‌شوند.

تصورات اشتباه

1_ گمان نکنید؛ یک گزارشگر حتماً باید یک نویسنده خوب باشد و قبلاً در درس انشای مدرسه نمره 14 به بالاگرفته باشد.دارا بودن قلم خوب و ذوق نویسندگی،لزوما شرط خیلی اصلی و ضروری برای روزنامه‌نگاری نیست گرچه تسلط بر ادبیات و دانستن آرایه‌های ادبی به کمک خلق یک گزارش ژورنالیستی می‌آیند اما این تنها کافی نیست.

چنانچه خانم "سالی آدامز" گفته: "ادبیات چیزی جز ملات میان آجرهای ساختمان نیست".یعنی اول شما باید آجرهای مناسب و خوب را فراهم کنید. (اطلاعات سالم و تحقیقاتِ کافی) اینها همان آجرهاست.

باید طرح و نقشه برای گزارش داشته باشید که از کدام نقطه قصد شروع دارید و چطور می‌خواهید ادامه دهید و البته چگونه پایان دهید. و بعد ادبیات آجرهای شما را بهم اتصال می‌دهد و ساختمانِ شما را شکل می‌دهد.

2- تصور اشتباه دوم این است که گمان برید و توقع داشته‌باشید که "هرچه می‌نویسید؛ باید چاپ شود." گزارشگری کردن مثل نانوایی و پخت نان نیست که شما در مدت کوتاهی مرتب گزارش بیرون دهید(بنویسید). گزارشگر در طول دوره روزنامه‌نگاری خود ممکن است؛ هر سال یک گزارش خوب داشته‌باشد و گاهی هر 5 سال یکبار یک گزارشگر پر سروصدا و تأثیرگذار داشته‌باشد.

3-" هر متنی که از 500 یا 700 کلمه بیشتر شد، گزارش است." این تصور کاملاً اشتباهی است. گزارش را وجبی اندازه نمی‌گیرند و مهر تائید نمی‌زنند بلکه گزارش ضوابط و شرایط خاص خود را دارد. گزارشگر از هوش و خلاقیت و توانایی‌های حرفه‌ای خود استفاده می‌کند تا یک متن موجز و مفید بنویسد.

4- تصور اشتباه دیگر این است که تیتر گزارش حتما تابع قواعد تیترنویسی است. تیتر گزارش یک شرط مهم دارد "گیرایی" در گزارش، تیتر باید خواننده را به خواندن متن ترغیب و تهییج کند.

گزارش خوب

• عکس: گزارش بدون عکس ناقص است؛ بخشی از موفقیت گزارش منوط به داشتن ‌عکس هم­خوان و مناسب است.

• ورودی: درصد بسیاری زیادی از موفقیت یک گزارش بسته به ارائه یک ورودی خوب است. ورودی باید گیرا، قابل قبول، دارای هیجان با آرایه‌های ادبی مناسب باشد.

ورودی نباید از دنیای دیگری آمده باشد یعنی باید مربوط به سوژه گزارش باشد و دارای ضرباهنگ مناسب و هماهنگ با متن باشد.

• صید مخاطب: فراموش نکنید! خواننده به گزارش شما که رسید؛ باید متوقف شود و احساس کند که اگر بگذرد چیزی را از دست داده و این وقتی است که موضوع و مطلب برایش ملموس و قابل درک باشد.

• سخن آخر

برای گزارشگرشدن راهی جز این نیست!

بخوانید! بخوانید! بخوانید!

بنویسید!بنویسید! بنویسید!

*دکتر علی اکبر قاضی زاده با تغییرات نگارشی از سوی واحد آموزش پانا