کیارس: فعالیت من و علی قمصری تنها حول و حوش «شیپور صلح» نیست

به گزارش خبرنگار فرهنگی بردیا کیارس در نشستی که با حضور وی و علی قمصری در خبرگزاری پانا برگزار شد در پاسخ به این سوال که آیا فعالیت های ارکستر مجلسی و «شیپور صلح» ادامه دار است و برای گسترش آن فکری شده یا خیر، اظهار کرد: بله صددرصد. فقط فعالیت من و آقای قمصری حول و حوش شیپور صلح که نیست طبیعتا ما برای چند سال آینده نیز برنامه ریزی می کنیم و همان طور که گفتم یکی از افتخارات ما این بوده که بدون حمایت دولت داریم این کارها را انجام می دهیم و روی پاهای خودمان ایستاده ایم. کنسرت «شیپور صلح» می توانم بگویم یکی از پرهزینه ترین کنسرت هایی است که در چند سال اخیر اجرا شده است. شما ببینید نزدیک به 105 نفر از موزیسین های درجه یک کشور در این کنسرت هستند و کار می کنند با اینکه هیچ موقع از لحاظ مالی در مورد این پروژه تامین نخواهند شد. ولی به هرحال با رایزنی هایی که خود آقای قمصری کرده اند توانسته اند دو اسپانسر بگیرند تا از لحاظ مالی پروژه را جلو ببرند.

علی قمصری در این خصوص گفت: آنچه که دوست دارم در کنار این کنسرت اتفاق بیفتد باتوجه به اینکه ارکستر مجلسی خیلی سرمایه گذاری فکری کرده است که کار را روی رپرتوآر موسیقی ایرانی اجرا کند من خیلی امیدوار هستم که در پروژه های بعدی آهنگسازان جوان بتوانند کارهای شان را با ارکستر مجلسی اجرا کنند و به این شکل فعالیت ما ادامه داشته باشد و ادامه پیدا کردن این راه بهترین اتفاقی است که از نظر من می تواند اتفاق بیفتد و این چرخه ادامه دار باشد. مرحله بعد اینکه «شیپور صلح» قرار است به صورت تصویری منتشر شده و به دست مخاطبان برسد.

وی با اشاره به اینکه در این کار هیچ حمایت دولتی ای نداشته اند ناکید کرد: حسن کار ما این بوده که از دولت درخواست کمک نکرده ایم ولی انتظار داشتیم خودشان این مسئله را ببینند و نیازش را احساس بکنند چون من برخلاف خیلی از هنرمندانی که می گویند هنر آسیب پذیر است و به کمک نیاز دارد می گویم نه، هنر به قدری در ذات خود آرمان گراست و ریشه های آن محکم است که نیازی ندارد. به خصوص در ایران که ما ریشه های قوی ای را در هنرهای مختلف مان داریم و این ریشه ها را به قدری باید زیر پای مان محکم حس کنیم که نیاز نداشته باشیم اعلام کنیم دولت باید ما را کمک بکند. یک جاهایی دولت نیاز به هنر دارد ولی به دلیل نوع نگاهی که دارد هنوز آن را حس نکرده است در حالی که می بینیم در کشورهای دیگر جنگ شان، سلطه طلبی و پیام رسانی شان همه با هنر انجام می شود و دیگر جنگ مسلحانه ای در کشورهای پیشرفته وجود ندارد، یک فیلم می سازند و با آن فیلم به اهداف شان دست پیدا می کنند.

این آهنگساز در پاسخ به این سوال که چطور در اجرای «شیپور صلح» علی رغم اینکه شاهد ترکیب بندی موسیقی ایرانی و کلاسیک هستیم ولی به هیچ سازی لطمه نخورده و اصالت موسیقی ایرانی حفظ شده است، بیان کرد: در این کنسرت همان طور که اشاره کردید هر سازی گوینده فرهنگ خودش است و اینگونه نیست که ما وقتی از ساز سنتور استفاده می کنیم بخواهیم صدایی غیر از صدایی که استاندارد ساز سنتور است استفاده بکنیم و این نزدیک شدن و گفت و گویی بین موسیقی ایران و موسیقی غربی ایجاد می کند که یکی از هدف های من در آهنگسازی کار همین بوده است.

وی تصریح کرد: سولیست هایی که در «شیپور صلح» حضور دارند آقای پاشا هنجنی، شروین مهاجر، همایون نصیری، پویا سرایی و خودم که تار می زنم و همه این دوستان هر کدام در ساز خود از بهترین ها هستند و همان طور که تاکید کردم هم چهره مردمی دارند و هم آکادمیک و هرکدام در بست و گسترش نظام ایدئولوژیک ساز خودشان تاثیر گذار بوده اند. مثلا شروین مهاجر همان طور که در زمنیه اجرای موسیقی و سازش در استودیو و در روی صحنه خوش درخشیده است به همان اندازه هم در تدریس و وفاداری اش در رسالتی که در زمینه آموزش موسیقی و تربیت و آموزش هنرمندان جوان تر از خودش زحمت کشیده جای تقدیر دارد. در مورد بقیه دوستان هم همین طور است و این یکی از مولفه هایی است که من در این کنسرت تلاش کردم افخار این را داشته باشم که بتوانم این دوستان راکنار یکدیگر جمع کنم. همین طور گروه آوازی تهران به رهبری آقای عمرانلو که در ابتدا یک مقداری برایم باورش سخت بود گروهی که اینقدر درگیری های کاری خودشان را دارند به ما اعتماد کردند و در کنار ارکستر قرار گرفتند. جا دارد بگویم بردیا کیارس به عنوان رهبری چند بعدی کسی که هم به علم کارش اشراف دارد و هم به راحتی با نوازندگانش ارتباط برقرار می کند و با کاریزمایی که دارد می تواند نوازنده ها را کنار هم نگاه دارد، اگر نبود من مطمئنم این ارکستر و این کنسرت روی صحنه نمی رفت.

قمصری در پایان خاطر نشان کرد: در این شرایط ما وقتی می بینیم مسوولان کشورمان هیچ توجه مستقیمی به هنر کشورشان ندارند و فکر می کنند اگر جایی می خواهند حمایت بکنند باید امتیازی کسب بکنند و فوری عنوان خاصی را در ظرف یک جشنواره خاص به آن شانیت بدهند که خیلی قشنگ نیست مردم ما این نیاز را حس می کنند که مسوولان بیایند و بگویند ما «شیپور صلح» را یا مثلا فلان کنسرتو را می خواهیم حمایت بکنیم بخاطر اینکه در برنامه ریزی کلان ما می خواهیم هشت سال آینده یک دستاوردی داشته باشیم از این طریق این حرکت بخشی از ستونی است که قرار است هشت سال دیگر تکمیل شود در حالی که اینگونه نگاه نمی کنند و تنها به فکر یک ماه آینده خود هستند و تصمیم می گیرند امروز دل یکسری هنرمند را به دست بیاورند تا برای ماه آینده که جشنواره فجر است آن ها استقبال کنند. یا امروز در مورد شجریان صحبت می کنند بخاطر ماه دیگر که انتخابات است و تبلیغات برایشان محسوب می شود. متاسفانه برنامه دراز مدتی ندارند، من برخلاف خیلی از آدم ها احترام می گذارم به یکسری سیاست ورزی های هوشمندانه که احساس کنم بلوغی در آن باشد.