معلم عصاره مهربانی است

نام‌گذاری برخی از روزهای سال به نامی خاص حکایت از خرد آدمی دارد و حال نوشتن در مورد زیبایی‌های خلقت، همیشه کار دشواری بوده است.

نوشتن در مورد مقربان آسمان، وارثان پیامبران، نوشتن برای معلم! معلمی که نماد فداکاری است، همان که خستگی هایش را پشت لبخندهای که بوی امید می‌دهد، می‌پوشاند.

وقتی نام معلم به میان می‌آید، یاد دستان گرمی می‌افتم که به من آموخت چگونه قلم در دست بگیرم و از حق و حقیقت بنویسم.

ای که اردیبهشت با نفس های فرشته گونه ات جوانه می‌زند،ای پاسخ تمام کنجکاوی هایم تو را چه بنامم ای عصاره مهربانی.

کلمه در توان توصیف تو جان ندارد، خوبی هایت، مهربانی‌های بی منتت و تمام فداکاری‌هایت قابل ستایش است.

روزتان مبارک باد که آینده این پهنه سرافراز در دستان شماست

از تو گفتن کار یک دلداده است قلب تو قلبی سفید و ساده است

*دانش آموز خبرنگار