جشن تولدی برای 140سالگی پینوکیو
گلوگاه(پانا) - شاید کمتر کسی باشد که اسمش را نشنیده باشد و یا او را نشناسد. ماجرا درست از زمانی آغاز شد که «کارلو کلودی» تصمیم به خلق آن گرفت. خلق شخصیتی که محبوب چندین نسل شد. محبوب بسیاری از کودکان و نوجوانان دنیا. از کودکان ژاپنی، آمریکایی، انگلیسی، آفریقایی و استرالیایی گرفته تا کودکان خاورنزدیک و بسیاری از کودکان، نوجوانان و حتی بزرگسالان ایرانی.
داستان، ماجرای پیرمرد نجاری است که بچه ای ندارد و تنهاست. «پدر ژپتو» با درست کردن اشیای چوبی امرار معاش می کند. او با ساختن عروسکی چوبی به اسم پینوکیو باور می کند که کودکی دارد. فرشته ای مهربان وقتی متوجه آرزوی قلبی پیرمرد می شود، با زنده کردن عروسک، آرزوی پیرمرد را برآورده می کند. آری این داستان خلق پینوکیو است. کسی که ماجراهای پیش رویش تمثیلی از روابط ما انسان ها با همدیگر است، جایی که امروز بسیاری از ما به آن مبتلا هستیم. از مذمت دروغ تا حرص و طمع انسان ها در فریب دادن هم. جذابیت این شخصیت چنان است که بسیاری از کمپانی های ساخت انیمیشن و فیلم با ساخت و تولید آثار سینمایی از این رمان، بر جذابیت و تأثیرگذاری آن افزودند. اما امروز سالروز 140 ساله شدن پینوکیو است.
شخصیتی دوست داشتنی که برای ما ایرانی ها نوستالژیک است. هر بار که نام ماجراهای پینوکیو را می شنویم کودکی مان گل می کند و آن روزها جذاب تر و دوست داشتنی تر می شود. امروز شاید علاوه بر ایتالیا، ژاپن و آمریکا بسیاری از کودکان، نوجوانان و حتی بزرگسالان دنیا از جمله کشور ما تولد پینوکیو را جشن بگیرند. چند هزار کیلومتر دورتر از زادگاه پینوکیو، در استان مازندران و شهرستان گلوگاه در یکی از روستاهای این شهر به نام مهدیرجه، کودکان کانون فرهنگی و تربیتی این روستا با مشارکت سازمان دانش آموزی شهرستان برای پینوکیو جشن تولد گرفتند.
سلیمه عموزاد مربی این کودکان که خودش عروسک ساز ماهری است در گفت و گو با پانا می‌گوید: «با توجه به اینکه سال گذشته در فراخوان سراسری ساخت عروسک ماه پیشونی شرکت کردم و این عروسک را ساختم، از طریق ارتباطم با موسسه پژوهشی کودکان دنیا، برای نخستین بار پوستر جشن تولد 140 سالگی پینوکیو را در صفحات اجتماعی موسسه مشاهده کردم.»
عموزاد می گوید: «من ساکن روستای مهدیرجه شهرستان گلوگاه هستم. روستایی زیبا با جنگل هایی زیبا و صدای پرندگان که روح آدمی را نوازش می دهد. وقتی پسرم چهار ساله بود، علاقه مند بودم او را به مهد کودک بفرستم ولی در روستای ما مهد وجود نداشت. این اتفاق موجب شد به فکر ایجاد مهدکودکی برای کودکان این روستا بیفتم و این اتفاق خوب در سال 1391 افتاد و من از این زمان مربی گری در مهد را آغاز کردم.»
او خاطرنشان می‌کند: «یکی از فعالیت های مهم مربیان در مهدها، قصه گویی برای کودکان است. اما پس از مدتی که از قصه گویی من می گذشت به این نتیجه رسیدم که کودکان در این سن بسیاری از مفاهیم را با شخصیت های ملموس حس می کنند، بنابراین به فکر استفاده از عروسک ها برای قصه هایم افتادم.»
عموزاد سه سال است که به صورت حرفه ای ساخت عروسک را آغاز کرده است. او می گوید: «بدون آن که به کلاس یا کارگاهی برود و آموزش ببیند، شروع به این کار کرده و تنها دلیل موفقیت و پیشرفت او علاقه و پشتکار در این کار بوده است. او تاکنون عروسک های مختلف نمدی، پارچه ای و بافتنی ساخته است که در کلاس های قصه گویی بچه ها از آن ها استفاده می‌کنند.»
این مربی کودکان و نوجوانان با اشاره به همذات پنداری بچه ها با عروسک ها بیان می‌کند: «بچه ها به عروسک‌ها علاقه زیادی دارند که این علاقه در دختران بیش از پسران است. آنان عروسک‌ها را دوست و رفیق صمیمی خود می‌دانند و ارتباط بسیار خوبی با آنان دارند.»
عموزاد درباره اهمیت شناخت عروسک‌های فرهنگ و ملل مختلف نیز می گوید: «آشنایی با این عروسک ها کودکان را با فرهنگ و تمدن ملل مختلف آشنا می کند. هر عروسک بیانگر آداب و رسوم، سبک زندگی و نگرش های مردم یک سرزمین است. یکی از دلایلی که به برگزاری این جشن تولد پافشاری داشتم، آشنایی کودکان این سرزمین و شهرم با این عروسک بین المللی بود. عروسکی که در گستره تفکر و نگرش آنان نقش مهمی دارد.»
او با اشاره به فعالیت های خود برای برپایی این جشن تولد عنوان می‌کند: «یک روز قبل از شروع برنامه، با شاگردانم شخصیت پینوکیو را نقاشی کردیم. در روز جشن نیز کارگاه های مختلفی همانند ساخت عروسک پیونوکیو، قصه گویی، نمایش عروسکی و شعرخوانی برگزار شد و در نهایت با فوت کردن شمع تولد، بچه ها 140 سالگی پینوکیو را جشن گرفتند.»
عموزاد تأکید می‌کند: «در خلال همین داستان ها و قصه ها، کودکان با فضیلت ها و رذیلت های اخلاقی آشنا می شوند. در داستان پینوکیو، آنان رذیلت های اخلاقی همچون دروغ، ساده اندیش بودن و حیله گری را شناخته و به مذموم بودن آنان و نقش آن در سرنوشت و شکل گیری شخصیت انسان ها پی بردند.»
او با بیان اینکه با شیوع کرونا فضای کاری برای او نیز سخت تر شده است می گوید: «قبل از شیوع ویروس کرونا، تعداد زیادی از بچه های روستا در کلاس های مهد شرکت می کردند، اما در روزهای شیوع کرونا با تعداد معدودتری از آنان کارگاه های عروسک سازی و قصه گویی را برپا کردم و علاقه وافر آنان را برای ساخت عروسک ها و شنیدن قصه های جذاب مشاهده کردم.»
عموزاد ادامه می‌دهد:«با وجود مشکلات فراوان و تنگناهای مالی با عشق و علاقه این مسیر را ادامه می دهم تا به همه بگویم دنیای عروسک ها دنیای واقعی بچه هاست و زبان هنر، زیباترین و عاشقانه ترین زبان برای انتقال مفاهیم والای انسانی است.»
فاطمه عموزاد از اعضای کانون دانش آموزی گلوگاه و روستای مهدیرجه نیز به ما می‌گوید: «با کمک مربی و مادرم ساخت عروسک را فراگرفتم و بسیار علاقه دارم ساختن آن را به دوستان و دانش آموزان دیگر یاد بدهم.»
فاطمه تاکید می‌کند: «کارگاه‌های قصه‌گویی و ساخت عروسک باعث شد من با عروسک های مختلفی آشنا شوم. یکی از این عروسک ها، ماه پیشونی است که بر اساس قصه های قدیمی ایرانی است. من قصه های ایرانی را خیلی دوست دارم و با شخصیت های آن ارتباط خوبی برقرار می کنم.»
او ادامه می‌دهد: «همچنین ساخت عروسک میراثک را نیز در این کارگاه یاد گرفته است. میراثک عروسکی عجیب و غریب به شکل انگشتان دست است که حالا این روزها نماد معرفی میراث فرهنگی و طبیعی ایران به کودکان و نوجوانان ایران و جهان است.»
یاسمن پوریانی هم که عضو دیگری از کانون است به پانا می‌گوید: «با عروسک ها حال دل من خیلی خوب است. آن ها بهترین دوستان من هستند و دوری از آنان برایم سخت است.»
او خاطرنشان می‌کند: «امروز خیلی خوشحالم که توانستم عروسک پینوکیو را بسازم. پینوکیو شخصیتی دوست داشتنی است. بیش از همه این موضوع خوشحالم می‌کند که توانستم با ساخت این عروسک، خاطرات آن را برای پدر و مادرم زنده کنم.»
دنیای عروسک‌ها دنیای عجیبی است، نگاه نمی‌کند که کودک هستی یا نوجوان یا بزرگسال و پیر. اگر حال دلت به حال عروسک‌ها گره بخورد می‌توانی با آنان پرواز کنی و مسیر خوشبختی را خیلی زودتر از همه بپیمایی.
خبرنگار پانا: اویس خادم لو
ارسال دیدگاه