«تعهد»، «عشق»،«از خودگذشتی»؛ واژه‌هایی کوچک برای مدافعان آموزش
یاسوج (پانا) - «تعهد»، «عشق» یا از«خودگذشتی». فرقی ندارد، هیچ واژه‌ای به‌درستی نمی‌تواند کاری که برخی از معلمان در ایام کرونا برای شهر زلزله‌زده سی‌سخت و دانش‌آموزان انجام دادند را به درستی توصیف کند. نمود واقعی این گونه معلمان را می‌توان در وجود زهرا محرابی، معلم دبیرستان آرمیتا مصلی‌نژاد شهر یاسوج مشاهده کرد.
معلم‌ها دقیقاً همان کسانی هستند که با دقت و مواظبت جوانه ذاتی انسان را می‌پرورانند و راه درست را به او نشان می‌دهند و زمانی که او را به درختی مقاوم تبدیل کردند، در مسیر اصلی خود رها می‌کنند تا بارور شوند. معلم‌ها سرشار از حس عشق و محبت و صبر و استقامت هستند. مانند مادری مهربان، کودک را نوازش می‌کنند، به او درس می‌دهند و او را بزرگ می‌کنند.
گاهی مانند پدری سخت‌گیر، دانش‌آموز را به جلو هل می‌دهند و گاهی او را مورد سرزنش قرار می‌دهند و آنگاه که کودک بزرگ شد و پا گرفت و راه افتاد، در گوشه‌ای می‌نشیند و اوج گرفتن او را تماشا می‌کند.
فداکاری، اساسی‌ترین و ضروری‌ترین ویژگی معلم است. چنین معلمانی به مدرسه و کلاس عشق می‌ورزند؛ زیرا آنها در چنین محیطی بهتر و کامل تر می‌توانند به هدف انسان‌سازی خود برسند. یکی از ویژگی های یگانه معلم نمونه انسان، پیامبر اکرم، سوز و عشق به هدایت و ارشاد انسان‌ها بود. شرافت و مرتبت معلم نیز زمانی اهمیت دارد که بتواند شان خداوند و پیامبران را در وجود خود محقق سازد و پیوند انسان به هدف متعالی خلقت، یعنی عبادت را برقرار سازد.
«تعهد»، «عشق» یا از«خودگذشتی». فرقی ندارد، هیچ واژه‌ای به درستی نمی‌تواند کاری که معلمان در ایام کرونا برای شهر زلزله‌زده سی‌سخت و دانش‌آموزان انجام دادند را به درستی توصیف کند. نمود واقعی این معلمان را می‌توان در وجود زهرا محرابی، معلم دبیرستان آرمیتا مصلی‌نژاد شهر یاسوج مشاهده کرد.
این معلم در شرایط سخت کرونا برای کمک به همشهریان شهر سی‌سخت که به دلیل زلزله، آواره خیابان‌ها و پارک ها شده بودند، فعالیت‌های بسیاری را انجام داد.
وی در شب سوم زلزله که سرمای وحشتناکی به همراه داشت، توانست هیتر و وسایل گرمایشی با کمک خیران جمع‌آوری کند و به دست نیازمندان برساند.
این معلم همچنین در امامزاده سید محمد شهر سی‌سخت با حضور ستاد مردمی که در این مکان مستقر بودند، بسته‌بندی‌های مواد غذایی را به دست آنان می‌رساند.
چند ماه بیشتر از فصل بهار و آموزش نگذشته بود که کرونا مهمان ناخوانده زندگی این معلم شد. همه فکر می‌کردند دیگر از آموزگاری دست کشیده و کلاس را جمع کند، اما تخت بیماری را تخته کلاسش کرد. وجدان کاری و سینه مالامال از عشق به تدریس نگذاشت در بیماری هم نسبت به آموزش بی‌تفاوت باشد.
این معلم با فداکاری مصمم بود، تا همچنان شمع آموزش را برافروخته نگه داشته و تا آخرین نفس برای روشنایی‌بخشی به ذهن و اندیشه دانش‌آموزان بسوزد.
وی در این باره به پانا اظهار کرد: «در تب بیماری و درد شدیدی که داشتم نمی‌توانستم در برابر دانش‌آموزانی که در واقع آینده سازان کشور هستند، کوتاهی کنم.»
محرابی با اشاره به اینکه به هر سختی که بود کلیپ‌های آموزشی را مهیا می‌کردم و سر کلاس حاضر می‌شدم بیان کرد: «من همیشه در ذهن خود به این می پرداختم که هریک از این دانش آموزان خانواده ای دارند که با هزاران امید آنها را راهی مدرسه می کنند و به دست ما سپردند، پس باید با همه مسائل، دغدغه ها و درگیری های ذهنی و روانی و بیماری که با آنها دست و پنجه نرم می کنیم، تمام تلاش و همت خود را صرف تهیه محتوای آموزشی کرده تا در امر آموزش دانش آموزان در شرایط سخت کرونایی که مدارس تعطیل است، خدشه وارد نشود.»
این معلم در توصیه ای به دانش‌آموزان گفت: «انگیزه، امید و اعتقاد داشته باشید که می توانید،خواستن توانستن است، پس، از زندگی ناامید نباشید و در رسیدن به هدف زندگی تلاش کنید.»
خبرنگار دانش آمور: مریم لحاکیان
ارسال دیدگاه