یک معلم منطقه ۱۴ در گفت‌و‌گو با پانا:
معلمی شغل انبیاست و همین یک جمله، مقام معلم را تعیین می‌کند
تدریس مجازی ریاضی که باید با گوشت و پوست دانش‌آموز لمس شود، بسیار دشوار است
تهران (پانا) - دبیر با سابقه و بازنشسته دبیرستان طوبی منطقه ۱۴ تهران، به مناسبت هفته گرامیداشت معلم عنوان کرد که معلمی شغل انبیا است و همین یک جمله، مقام معلم را تعیین می‌کند.
مریم قاسمی راد ابیانه؛ متولد ۱ بهمن ۱۳۵۱، دبیر ریاضی دبیرستان طوبی در منطقه ۱۴ درگفت‌وگو با پانا گفت: «در ۱۷ سالگی دیپلم خود را گرفتم و در همان سال، دانشگاه تربیت معلم، رشته دبیری ریاضی قبول شدم و از همان ابتدا از معلمین رسمی آموزش و پرورش شدم. از سال ۷۴ که لیسانس گرفتم در آموزش و پرورش مشغول به کار شدم و قبل از آن هم به شکل خصوصی تدریس می کردم. حدود ۲۰ سال در متوسطه دوم و حدود ۶ سال هم است که در متوسطه یک هم فعالیت دارم.»
او در ادامه از سختی های کار معلمی گفت: «آموزش و پرورش تفاوت چندانی برای معلمی که باید بیشتر وقت بگذارد و در فرآیند آموزش زحمت بیشتری متحمل شود قائل نیست و این جای افسوس دارد. بنا بر ابلاغ آموزش و پرورش که پایه ابتدایی، نمره محور نباشد و ارزشیابی ها توصیفی باشد، کمی کار سخت شد.»
وی در ادامه گفت: «به نظر من دانش آموزی که پایه اول را به درستی یاد نمی گیرد و به سال دوم راه پیدا می کند، کار را هم برای معلم و هم خود دانش آموز سخت تر می کند و اگر دانش آموز تکرار پایه ببیند، به صلاح هر دو طرف خواهد بود.»
وی افزود: «آموزش در فضای مجازی، آسیب های گوناگونی را برای دبیر و خود دانش آموز به همراه دارد. با توجه به درسی که سال ها تدریس کردم، ریاضی درسی است که باید دانش آموز آن را با پوست و گوشت و استخوان لمس کند و حس یاد گرفتن ریاضی را در لحظه بچشد. به عنوان یک معلم، آرزوی قلبی من، حضوری شدن و آرام شدن وضعیت موجود است تا دوباره از لذت کنار هم بودن نهایت استفاده را ببریم.»
وی در ادامه گفت: «به نظر من یک معلم خوب کسی است که بتواند بچه ها را به خوبی درک کند و همیشه باید آن روزگاری که خودش پشت نیمکت ها بوده را به یاد داشته باشد، از ابتدا نمره برای من هیچ اهمیتی نداشته و نخواهد داشت. مهم ترین ملاک برایم، یادگیری دانش آموزانم است.»
قاسمی ابیانه از مقام معلمی گفت: «معلمی شغل انبیا است و همین یک جمله مقام یک معلم را تعیین می کند. هر چند که این روزها ارزش خاصی برای معلمان قائل نیستند و این جای تأسف دارد.»
وی گفت: «افتخار آفرین ترین موضوع در زندگی من، رسیدن دانش آموزانم به جایگاه های درست و خوب بوده و خواهد بود.»
وی در آخر خاطرنشان کرد: «بعد از ۳۰ سال سابقه تدریس، یکم فروردین امسال بازنشسته شدم، ولی همچنان عشق به تدریس در من زنده است و هر کاری می کنم که این زنجیره آموزش دادن از بین نرود و همیشه پابرجا بماند. برای نسل جوان آرزوهای بسیار خوب و زیبا دارم و به آینده جوانان پر تلاش این مرز و بوم ایمان قبلی دارم.»
*خبرنگار دانش آموز پانا؛ فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه