فرنوش صمدی: گفتگو نکردن و همدل نبودن سرآغاز دروغگویی در جامعه است

فیلم «خط فرضی» به بررسی ترس های زنان در جامعه امروزی می‌پردازد. درباره خانواده‌های ایرانی که همچنان برای فرزندانشان در سنین بزرگ‌سالی نیز تصمیم‌گیرنده هستند و از دختری دبیرستانی که رابطه نامشروعش باعث بارداری‌اش شده و از ترس پدرش به خانه نمی‌رود تا زنی که باید از شوهرش اجازه بگیرد به یک عروسی خانوادگی با پدر مادرش برود یا نرود. در این فیلم نطفه تمامی این سیاهی‌ها دروغ و پنهان‌کاری بیان می‌شود. فرنوش صمدی، کارگردان فیلم «خط فرضی» در گفت و گو با پانا درباره ایده اولیه شکل‌گیری ساخت این فیلم می‌گوید: «یکی از مهم‌ترین دغدغه‌هایم از همان ابتدای کار این بود که بتوانم سه‌گانه‌ای راجع به‌دروغ و پنهان‌کاری بسازم زیرا این مساله را به‌طورجدی و فراوان در جامعه می‌دیدم و به نظرم موضوع خطرناکی است. یکی از ایده‌های آن سه‌گانه که در ذهنم داشتم همین ایده ساخت فیلم «خط فرضی» بود. داستان «خط فرضی» برآمده از یک داستان واقعی درگذشته بود که من قبلاً برای خودم یادداشت کرده بودم. وقتی می‌خواستم شروع به نوشتن کنم احساس کردم این‌همانی است که می‌تواند اپیزود اول این فیلم را آغاز کند. البته با توجه به وسواسی که داشتم چیزهای دیگری نوشتم اما آنچه در یادداشت اولم روایت کرده بودم بهترین قصه برای اپیزود اول این سه‌گانه بود.»

آدم‌ها برای بقای خودشان دروغ می‌گویند
صمدی با اشاره به چرایی دروغ گفتن در فضای جامعه، گفت : «آنچه من در این فیلم طرح مساله کردم به دلیل گفت و گو نکردن و همدل نبودن در خانواده‌ها رخ می‌دهد. این مشکل نه‌فقط در بین خانواده‌ها که حتی در فضای کاری و جامعه هم دیده می‌شود. درواقع آدم‌ها برای بقای خودشان به‌ناچار دروغ می‌گویند درحالی‌که راه‌حل دروغ نگفتن، گفت‌وگو است.»

بهترین پایان‌بندی که می‌شد برای فیلم ساختم
کارگردان فیلم «خط فرضی» درباره پایان‌بندی تلخ این فیلم نیز اظهار کرد: «از همان ابتدا به من می‌گفتند پایان داستان سنگین است اما به نظر من پایان این قصه چیزی غیر ازآنچه دیدیم نمی‌توانست باشد. شاید شخصیت این قصه به‌راحتی می‌توانست زمانی که در خانه است چراغ‌ها را خاموش کند و به اتاقش برود اما به نظرم پایان‌بندی خاص‌تری می‌خواست تا بگوییم خب تمام فیلم را دیدیم تا به اینجا برسیم. البته من به پایان‌های دیگرهم فکر کردم ولی به نظرم بهترینش همین بود.»

انتخاب پژمان جمشیدی برای این نقش یک خرق‌عادت در سینما بود
«فرنوش صمدی» درباره انتخاب بازیگران و اینکه چطور به این نتیجه رسید که «پژمان جمشیدی» را که عموماً مخاطب در قالب شخصیت کمیک در ذهن دارد، به‌عنوان نقش مقابل «سحر دولتشاهی» انتخاب کند،گفت: «من دوست داشتم به‌عنوان فیلم‌ساز خودم را وارد یک چالش جدیدی بکنم. هرکسی فیلم‌نامه را می‌خواند یکسری گزینه برای نقش زن و مرد پیشنهاد می‌کرد. اما من می‌خواستم خارج از آن قاعده حرکت کنم و انتخاب آقای جمشیدی هم یکی از همان حرکت‌های خارج از قاعده بود. درواقع انتخاب ایشان برای این نقش جدی چالشی را برای من فیلم‌ساز ایجاد می‌کرد که برایم جذاب بود.»

دومین فیلمی که خواهم ساخت به همین تلخی است
در ادامه کارگردان فیلم «خط فرضی» با اشاره به اینکه برای اولین بار این فیلم را در داخل کشور و در کنار مردم دیده است، می‌گوید: «من برای اولین بار در سینما با مردم این فیلم را دیدم و یکی از لذت‌بخش‌ترین مراحل فیلم برای من فیلم‌ساز همین است. خوشحالم این اتفاق در کشور خودم افتاد. من نمی‌توانستم جشنواره‌های خارجی را بروم اما حضور فیلم‌سازها در جشنواره‌های خارجی قطعاً به نسل‌های بعدی کمک می‌کند.
وی در انتهای گفتگو درباره فیلم جدید دردست ساختش بیان می‌کند که دومین دروغ از سه‌گانه مدنظرش که به آن خواهد پرداخت نیز همانند این فیلم قصه تلخی خواهد داشت.