اصرار بر نمره بیست، تیشه بر ریشه یادگیری

ملارد(پانا)- این روزها ویروس کرونا بازار آموزش مجازی را در مدارس داغ کرده است و طبیعتاً امتحانات هم بصورت غیر حضوری و از طریق شبکه شاد برگزار می‌شود.

از زمانی که ویروس کرونا در میان مردم جهان و ایران شیوع پیدا کرد، خیلی ازکارها شکل غیرحضوری پیدا کرد و آموزش و تحصیل دانشجویان و دانش‌آموزان هم از این امر مستثنی نماند.
از شبکه شاد و تدریس غیرحضوری، مشکلات دانش‌آموزان در برقراری ارتباط با معلم، سرعت پایین نت، نداشتن گوشی و ... که بگذریم، به برگزاری امتحانات در فضای مجازی می‌رسیم.
عطایی از دبیران منطقه ملارد به پانا می‌گوید: متاسفانه صحت در امتحانات رعایت نمی‌شود. اگر نیم ساعت وقت برای آزمون به دانش‌آموزان بدهیم، بعد از دو ساعت برگه جواب را ارسال می‌کنند. علت را که جویا می‌شویم، دانش‌آموزان سرعت پایین نت را بهانه می‌کنند.
او افزود: بدتر از همه این بی‌نظمی‌ها، تقلب کردن دانش‌آموزان و اصرار والدین برای گرفتن نمره بیست است. حتی دانش‌آموزانی هستند که با افتخار می‌گویند: ما کتاب باز کردیم یا از کسی کمک گرفتیم.

علاوه بر مشکلات آموزش، مشکلات و کمبودهای امتحان غیرحضوری هم به کار ما در این شرایط اضافه شده است و هیچ نمره‌ای نشانگر یادگیری واقعی در این شرایط نیست.
او درس علوم را تدریس می‌کند و با تأسف می‌گوید: وقتی برگه‌ها را صحیح می‌کنم، جواب‌ها دقیقا با مطالب کتاب منطبق است، در حالی که واقعا دانش‌آموزان در مدرسه و در پرسش شفاهی و امتحان حضوری اینطور به سوال‌ها پاسخ نمی‌دهند.
مرادی مشاور تحصیلی مدارس متوسطه در مورد نمره‌گرایی در ایران، می‌گوید: نمره ابرازی برای سنجش میزان یادگیری و آموخته‌های دانش‌آموزان است و ما از طریق آزمون و نمره می‌توانیم تخمین بزنیم که دانش‌آموزان چقدر در یک درس اطلاعات دارند.
اما متأسفانه گرایش شدید به نمره بیست و پدیده نمره‌‌گرایی و گرایش‌ افراطی به نمره بیست باعث شده تا توجهی به امر یادگیری نشود و فقط نمره مهم باشد. این که چه اتفاقی می‌افتد تا نمره بیست حاصل شود و مسیر رسیدن به نمره بیست، چیست، اصلأ برای خیلی‌ها اهمیتی ندارد.
او افزود: علاوه بر اینکه، نمره‌‌گرایی باعث می‌شود، دانش‌آموزان فقط به فکر نمره باشند، از لحاظ اخلاقی هم سقوط کرده و برای رسیدن به نمره بالا هر کاری می‌کنند.
علاوه بر انحطاط اخلاقی، دانش‌آموزانی که از این نمره جا می‌مانند، اعتماد به نفس خود را از دست داده و از سایر توانایی‌های علمی و عملی خود غافل می‌مانند. در صورتی که جامعه علاوه بر توانایی‌های شناختی به مهارت‌های فنی و حرفه‌ای و عملی نیز نیاز دارد.

خبرنگار: سحر شیخی