محمدزاده: آموزش و سواد در مقوله سلامت و اقتصاد تاثیر بی بدیلی دارد

به گزارش روابط عمومی سازمان نهضت سوادآموزی، متن پیام شاپور محمدزاده به شرح زیر است:

«آموختن همواره به عنوان مفهومی جهانشمول در تمامی ادیان وحیانی توصیه شده است و قداست و ارزش ذاتی این مفهوم تا بدانجاست که خداوند در قرآن کریم با سوگند به قلم و آنچه توسط آن نگاشته می شود، نسخه ای شفابخش را برای تمام عصر و نسل ها به نوع بشر معرفی کرده است.

ن والقلم و ما یسطرون، آموختن همواره به عنوان مفهومی جهانشمول در تمامی ادیان وحیانی توصیه شده است و قداست و ارزش ذاتی این مفهوم تا بدانجاست که خداوند در قرآن کریم با سوگند به قلم و آنچه توسط آن نگاشته می شود، نسخه ای شفابخش را برای تمام عصر و نسل ها به نوع بشر معرفی کرده است.

امروز از آموزش به عنوان موضوعی یاد می کنیم که بیش از هر واژه دیگری مرزها را در نوردیده و محدویت های جغرافیایی، سنی و جنسیتی آن بیش از گذشته رو به کمرنگ شدن می گذارد.

آموزش یکی از حقوق اساسی و اولیه تمام شهروندان است و در اسناد مختلفی مورد تاکید قرار گرفته است. در قوانین جمهوری اسلامی ایران هم در جای جای اسناد بالادستی از جمله قانون اساسی جمهوری اسلامی، این موضوع به عنوان یکی از اصلی ترین و بدیهی ترین حقوق شهروندی برای تمامی اقشار جامعه فارغ از سن و جنس و نژاد و طبقه مورد تاکید بوده است.

ایران یکی از کشورهایی است که علاوه بر آموزش های رسمی مقاطع مختلف تحصیلی، به سواد آموزی به عنوان فرصت دوم برای جبران و اعاده حقوق معطل شده افراد محروم از سواد می نگرد و آن را به عنوان جزئی جدایی ناپذیر از نظام آموزشی بر می شمارد.

مسئله آموزش بزرگسالان بعد از انقلاب در ایران با پیام امام خمینی(ره) مبنی بر‌آن که «لازم است تمام بی‌سوادان، برای یادگیری و تمام خواهران و برادران باسواد برای یاد دادن، بپا خیزند»؛ ‌آغاز شد. اهمیت سواد آموزی در دوران بعد از انقلاب اسلامی تا بدانجاست که منجر به شکل گیری کانونی به نام سازمان نهضت سواد آموزی در راستای دستیابی به آرمانی مقدس با هدف ریشه کنی هرگونه بی سوادی در کشور شد. امام خمینی(ره) علم آموزی را عبادت و از حوائج ضروری و اولیه زندگی افراد می دانستند. ایشان با اقتدا به سیره نبوی و سنت علوی، مردم را به قیام عمومی برای ریشه کن کردن مشکل بی سوادی فرا خواندند و در هفتم دی 1358 خورشیدی فرمان تاسیس نهضت سوادآموزی را صادر کردند؛ فرمانی که در متن آن 2 هدف ارزشمند تبیین شده بود؛ هدف کوتاه مدت، آموزش خواندن و نوشتن به افراد محروم از نعمت ارزشمند سواد به شمار می رفت و هدف بلندمدت که به ارتقای آگاهی و دانش بزرگسالان نوسواد در زمینه‌های مختلف و تبدیل فرهنگ وابسته کشور به فرهنگ مستقل و خودکفا مربوط می شود.

سواد آموزی و آموزش بزرگسالان سنگ بنای ترویج جوامع یاد گیرنده است و امروزه یکی از مزیت های رقابتی در عرصه بین المللی محسوب می شود. آموزش با ابعاد مختلف توسعه پایدار ارتباط برقرار می‌کند و بر روش های تولید معرفت تاثیر می گذارد و به ما کمک می‌کند که به شهروندی جهانی تبدیل شویم. میزان بهره مندی مردم از حداقل سواد نوشتن و خواندن یکی از شاخص ها و موتور محرکه توسعه انسانی جوامع است. در تعریف سنتی، سواد توانایی خواندن و نوشتن است و با توانایی به کار بردن زبان برای خواندن، نوشتن، گوش دادن و سخن گفتن؛ اما در مفهوم نوین، این واژه به سطحی از خواندن و نوشتن که برای ارتباط کافی است گفته می شود و یا سطحی که یک فرد بتواند مفهوم را بفهمد و انگاره ها و اندیشه هایش را تا جایی که بتواند در جامعه سهیم باشد بیان کند.

بدین ترتیب سازمان نهضت سوادآموزی ایران به منظور آموزش خواندن و نوشتن به بزرگسالان و کودکان مناطق محروم که به مدرسه دسترسی ندارند، شکل گرفت؛ نهضتی که از یک حرکت محدود فرهنگی به نهضتی فراگیر تبدیل شد و از آن پس در شمار مقدس ترین آرمان های انقلاب اسلامی در آمد و مقام معظم رهبری می فرمایند:« برای گسترش سواد و زدودن بیسوادی، همه ی دستگاه ها و کل نظام باید حرکت و احساس مسئولیت کنند» پس باید گفت: بی شک آموزش و سواد به عنوان یکی از عوامل بنیادین و ریشه ای درتمامی ابعاد دیگر توسعه پایدار و شاخص های رشد و پیشرفت کشورها از جمله مقوله سلامت و اقتصاد تاثیری بی بدیل دارد.

هفتم دی ماه را که مصادف با سالروز تشکیل نهضت سوادآموزی است به شما همکاران عزیز و گرامی و مجاهدان عرصه علم و نور و معرفت در سراسر ایران اسلامی تبریک و تهنیت عرض می نماید.»