پرستار بخش کرونا: اگر ما نباشیم پس چه کسی بجنگد
شهرری (پانا)- شیوع ویروس کرونا جدی ترین معظل تمام جوامع انسانی شده است که قربانیان بی شماری هم گرفته است و کادر بزرگوار درمان از بدو ورود این ویروس منحوس و خطرناک در حال با آن پیکار است .
ولادت با سعادت حضرت زینب(س) و نامگذاری آن روز به عنوان روز پرستار بهانه‌ای بود تا با دو تن از پرستاران زحمتکش به گفت و گو بپردازیم و سخنان آنها را بشنویم .
احمد وزیری پرستار بخش icu کرونا بیمارستان شهدای گمنام و بیمارستان یاس سپید در گفت و گو با خبرنگار پانا گفت: ۲۷ ساله از گرگان شهر دوزین هستم، در بخش اورژانس بیمارستان خانواده تهران بمدت ۲ سال مشغول به کار بودم و در اورژانس ۱۵ خرداد تهران ۲ سال و در اورژانس محب کوثر ۲ سال حضور داشتم و در حال حاضر در بخش icu کرونا بیمارستان شهدای گمنام و بیمارستان یاس سپید مشغول بکار هستم.
وزیری در پاسخ به اینکه چگونه وارد عرصه پرستاری شده و چه کسی مشوق او بوده گفت: در واقع خانواده ما از گذشته در این عرصه حضور داشتند و دارند ، مثلا برادرم در بیمارستان فیروزگر پرستار است و خواهر کوچک‌تر به عنوان مامای بیمارستان امام‌خمینی شهر ساری مشغول به خدمات رسانی است اما بزرگترین مشوق من، برادر بزرگترم بود. قبل از اینکه وارد این حیطه شغلی شوم انگیزه‌ای نداشتم و فقط می‌خواستم به خانواده‌ام ادای دین کرده باشم و دانشگاه بروم اما با گذشت زمان علاقه‌ام به این رشته بیشتر و بیشتر شد و در حال حاضر با قاطعیت می‌توانم بگویم که عاشق پرستاری هستم.
انگیزه انسان را به فعالیت وا می‌دارد
او در ادامه افزود: انگیزه حالت درونی است که هر انسانی را وادار به فعالیت می‌کند و موجب شروع یا پایان کاری می‌شود و انسان‌ها می‌توانند انگیزه یکدیگر برای انجام کاری باشند و انگیزه من برادر بزرگترم بود.
پرستار بخش icu بیمارستان شهدای گمنام و یاس سپید در رابطه با خاطرات این دوره تصریح کرد: خاطرات تلخ و شیرین زیادی برایم اتفاق افتاده مخصوصا در بخش icu، مثلا دوست خودم اینتوبه شد و در شیفتی که خودم حضور داشتم کد خورد و متاسفانه با احیای یک ساعته فوت شد.
او در ادامه در رابطه با تعامل بین پرستار و بیمار گفت: گفت و گو با بیمار را دوست دارم و برایم لذت‌بخش است. دوست دارم وقتی که در کنار ما هستند احساس راحتی داشته باشند .
وزیری در رابطه با شیوع اولیه ویروس کرونا گفت: اوایل شیوع کرونا، جزو داوطلبان پرستار بخش مبارزه با کرونا شدم و در مرکزی که بخش کرونا نداشت حضور داشتم که مدتی بعد از دانشگاه شهید‌بهشتی اطلاعیه‌ای مبنی براینکه ۳ نفر به مراکز کرونا اعزام شوند دریافت کردیم و من داوطلب شدم. از اسفند سال گذشته در سانتر کرونا بیمارستان شهدا خدمت‌رسانی کردم و همراه برادرم، ۳ ماه دواطلبانه در بیمارستان شهدا در یک بخش کار می‌کردیم.
مادرم در جریان حضورم در بخش کرونا نیست
او در رابطه با انگیزه‌اش از فعالیت داوطلبانه در بخش کرونا گفت: خواهان کسب تجربه جدیدی بودم، اما پدرم بسیار مخالف بود؛ حتی در حال حاضر مادرم در جریان حضور من در مرکز کرونا نیست به همین دلیل نزدیک یک سال است که موفق به دیدار پدر و مادرم نشده‌ام .
وزیری در رابطه با مشکلات پرستاران در این دوره گفت: در اوج کرونا که ما در سانتر بودیم همه وسایل احتکار شده بود طوری که حتی ماسک نداشتیم و ۲۴ ساعت از یک ماسک استفاده می‌کردیم، لباس نداشتیم؛ واقعا آن روزها خیلی دلمان شکست و ناراحت شدیم. فقط انگیزه درونی و علاقه خدمت به مردم بود که ما را اینجا نگه داشت. حتی اگر از بعد اقتصادی هم در نظر بگیریم برای ما منفعتی ندارد، خودم هنوز کارانه و اضافه کار تیر ماه امسال را دریافت نکرده‌ام.
مردم!ما به شما عشق می‌ورزیم
پرستار بخش icu بیمارستان شهدای گمنام و یاس سپید در پایان خطاب به همه مردم گفت: دوستتان دارم، لطفا مواظب خودتان باشید و پروتکل‌های خواسته شده را رعایت کنید. امیدوارم زودتر این دوره سخت بگذرد و همه به زندگی عادی برگردیم.
محمد‌علی لیلی یکی دیگر از پرستاران بیمارستان عرفان، یاس سپید و 505 ارتش گفت: من از کودکی به رشته پزشکی علاقه داشتم و تمام تلاشم را برای پزشکی و جراح شدن کردم، متاسفانه سال 94 که در کنکور شرکت کردم رتبه خوبی کسب کردم اما به دلیل اینکه معدل بر روی رتبه تاثیر مستقیم داشت رتبه‌ام به هم ریخت، با این حال می‌توانستم در دانشگاه آزاد در رشته پزشکی تحصیل کنم، ولی شرایط اقتصادی اجازه نداد و تصمیم گرفتم که نزدیک‌ترین رشته به پزشکی را انتخاب کنم و در پرستاری دانشگاه ایران مشغول به تحصیل شدم. در واقع هیچ شناختی از رشته و سختی‌ها و نوع کار این رشته نداشتم و انگیزه‌ای هم نداشتم اما با گذشت زمان کم کم علاقه‌مند شدم و متوجه توانایی و استعداد خود در این زمنیه شدم.
او در ادامه افزود: از ترم 2 درمانگاه و ترم 4 در بیمارستان کار می‌کردم. تمام این مدت علاقه‌ام بیشتر می‌شد و از اینکه می‌توانستم به مردم کمک کنم و حالشان را بهتر کنم حال خودم هم خوب می‌شد و دعای خیر بیماران، زندگی‌ام را چه از نظر روحی و چه جسمی بهبود داده بود.
پرستاری هنر عشق ورزیدن بی‌قید و شرط است
لیلی در رابطه با شغل پرستاری اظهار کرد: پرستاری هنر عشق ورزیدن بی‌قید و شرط و بدون توقع است. به نظرم کسانی که علاقه ندارند بهتر است از این رشته انصراف دهند، زیرا سختی‌های بسیاری دارد و اگر علاقه‌مند نباشی از کارت لذت نخواهی برد.
او ادامه داد: در پرستاری همه‌چیز در علایم حیاتی خلاصه نمی‌شود، گاهی ممکن است بیمار علایم حیاتی ثابتی داشته باشد اما درد داشته باشد، باید به حرف‌هایش گوش کرد، گاهی از گزارش مریض نکات زیادی به دست می‌آید که با ارجاع این نکات به پزشک می‌توان در روند درمان بیمار تسریع ایجاد کرد. پزشک روزانه شاید ده دقیقه با بیمار برخورد داشته باشد اما پرستار در روز ممکن است تا 18 ساعت با بیمار در تعامل باشد و شنیدن صحبت‌هایشان بسیار موثر است.
اگر ما نباشیم پس چه کسی بجنگد؟
پرستار بیمارستان یاس سپید، 505 ارتش و عرفان با اشاره به آغاز شیوع ویروس کرونا گفت: از همان ابتدا که کووید۱۹ شایع شد بسیاری از کادر درمان ترسیدند و کار نکردند اما من از همان اول ترسی نداشتم و کار می‌کردم چون اگر ما کار نکنیم پس چه کسی مشکل را حل کند؟
او در رابطه با مشکلات گفت: مشکلات زیاد است از لباس‌های گرم و پلاستیکی تا این ماسک‌ها که واقعا کلافه‌کننده است و بدتر از همه رفتار مردم است، همه می‌گویند کادر درمان عزیز است، اما تمام نزدیکان طردمان کردند. هرجا می‌رفتیم وقتی متوجه می‌شدند پرستار بخش کرونا هستیم حتی اجازه ورود به خانه هم نمی‌دادند و واقعا در این بازه زمانی شرایط بسیار سخت بود .
خبرنگار: نوریه احمدی
ارسال دیدگاه