گفت‌وگو با «نادره قریشی» خیر مدرسه ساز؛
ساخت 3 مدرسه در شهر تهران؛ فقط یکی از کارهای «قریشی» در امر مدرسه سازی است
تهران (پانا) - «از جان می‌شود گذشت اما از پول نه» این جمله کوتاه و اثر گذار نقل قول بانوی خیر مدرسه ساز از مرحوم دکتر حافظی است. در گفت‌وگوی این خیر یادی از دکتر حافظی رئیس جامعه خیرین مدرسه ساز کشور شد، این خیر به بیان اقدامات ارزشمند خود در حوزه مدرسه سازی پرداخت.
«نادره قریشی» از نیکوکاران در مسیر مدرسه سازی در تهران و خراسان جنوبی است؛ فردی که 79 بهار دیده و همسو با رسالت خانه پدری و نگرش همسرش «اکبر حق شناس» قدم در وقف مال برای ساخت مدرسه گذاشته است.
وی تجریش زندگی می‌کند اما خود را بالا نشین و به دور از درد مردم نمی‌داند و مدام جمله تاکیدی دکتر حافظی را تکرار می‌کند تا به راحتی از داشته‌هایش برای تعلیم و فرهنگ بگذرد. گفت‌وگوی ما با او درباره گذشت از مال و برکاتی است که خداوند به وقف از مال به او هدیه داده است.
مشروح این گفت‌وگو را می‌خوانید:
چطور شد که با خیران مدرسه ساز همسو شدید و اکنون 6 مدرسه در گوشه گوشه ایران به نام خود، مادر و همسرتان به یادگار گذاشته‌اید؟
«پدران و مادران حواسشان به عملکردهایشان در زندگی در مقابل چشم فرزندانشان باشد، درسی که من از عملکرد آنها در زندگی در زمان کودکی در دوره پهلوی گرفتم، نقش موثری داشت. کودکی‌ام هم دوره با سال‌های حکومت پهلوی بود و مدارس آن زمان برحسب زمانه چندان امکانات خوبی در خور تعلیم و تربیت نداشت و پدرم یکی از خیران شهره در آن زمان برای رسیدگی به امور دانش‌آموزان بود و معمولا زغال و خاک زغال به مدرسه‌هایی که آنجا مشغول به تحصیل بودم کمک می‌کرد.
مدرسه‌ام در محله بازارچه شاپور در خیابان وحدت اسلامی بود. یادش گرامی باد. تاثیرگذارترین فرد در این سمیر همسرم اکبر حق شناس بود و بعد به مرور با بزرگ مرد مدرسه ساز ایران دکتر حافظی و سایر مدیران در مجمع خیران مدرسه ساز آشنا شدم. آشنایی با این دوستان مسیر سبزی در سال‌های زندگی من شد و لذتبخش تر از این نیست که هر روز به 3 هزار دانش‌آموزی فکر کنم که در آن مدرسه‌هایی که ساخته‌ایم مشغول آموختن علم و پرورش روح و روان در کنار مربیان عزیزت راز گل هستند.»
معمولا خواسته دانش‌آموزان و مدیران در سال حضور خیران در مدارس است تا ساعاتی را کنار دانش‌آموزان بگذرانند. شما هم به این دعوت لبیک می‌گویید؟
«بله و همه امیدم و بهترین روزهای زندگی من بودن در کنار دانش‌آموزان است. قبل از آنکه کمی ناخوش احوال شوم و برای عمل به بیمارستان مراجعه کنم، چشم انتظار این جلسه‌ها و دورهمی‌ها با دانش‌آموزان بودم و برایم خاطره انگیز است و یاد ندارم به جلسه‌ای نرفته باشم. انگیزه‌ام خدمت به آموزش و پرورش ایران بود و هنوزم تمایل به کمک دارم اما قبل از کرونا برای بهبودی عمل جراحی انجام داده‌ام و اکنون در قرنطینه خانگی به سر می‌برم و به روزهای خوب فکر می‌کنم.»
«خوشبختانه در کارنامه من و همسرم ساخت 2 مدرسه در خراسان جنوبی به نام مدرسه شمس به یاد مادرم و مدرسه اکبر حق شناس، در منطقه 3 یک ساختمان برای افراد ضمن خدمت به نام نادره قریشی و سایر مدارس مانند مدرسه خیابان شریعتی ابتدای خیابان دولت، در شهر قدس(قلعه حسن خان)، منطقه 18 و یک ساختمان در خیابان سعد آباد برای افراد ضمن خدمت به نام همسرم اکبر حق شناس وجود دارد و این برای من تا ابد مایه خرسندی است.»
ارسال دیدگاه