شوخی شاعرانه دانش آموز قزوینی با فضای مجازی

متن شعر به شرح زیر است:

از آن زمان که تو را دیده و پسندیده
به ‌باغ ‌رفته ‌و صد شاخه‌گل‌ تو را چیده
به عشق تارهای سبیل فرمانیت
به ریش تک تک بزهای شهر خندیده
تو را که دید بابای او در " اینستا"
به ‌روی کله ‌طاسش دو شاخ روئیده
بگفته ‌این ‌که ‌شبیه‌پشه‌ست،دختر جان!
و خنده روی لبِ نو عروس ماسیده
برفته زیر پتو جای گوشه ‌ی عزلت
از آن ‌قیاسِ‌ پدر، سفت‌ و سخت‌ رنجیده
دویست‌عکس‌گرفت‌از دو قطره‌ ‌اشکش
و بعد داخل "پیج" اش سریع پُستیده
نوشته: خسته ام از عشق های تو خالی
گذشته ام دگر از این جهان شوریده
تو بی‌خبر ز همه زیر پست او گفتی:
چه شد که چشم شما از زمانه ترسیده؟
کسی‌نوشت: کافی‌ست‌،خز شد این‌قصه
گذشت دوره‌ این عکس های ژولیده
خدای‌من! چه‌کنیم ما ز دست این افراد
بگو به ما که تو خود عالمی و فهمیده